حرملة بن زید انصاری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از حرملة بن زید)

آشنایی اجمالی

وی از بنو حارثه و به احتمال، از قبیله اوس است[۱]. ابن‌منده[۲] و ابونعیم[۳] او را صحابی شمرده‌اند؛ تنها دلیل بر این موضوع روایتی است که از طریق عبدالله بن عمر نقل شده است. وی گوید: خدمت رسول خدا(ص) بودیم که حرملة بن زید وارد شد و در مقابل پیامبر(ص) نشست و گفت: ای رسول خدا، ایمان اینجاست - و به زبانش اشاره کرد. سپس در حالی که به سینه خود اشاره می‌کرد، افزود: و نفاق اینجاست (یعنی یک امر درونی است)، و جز اندکی، یاد خدا نمی‌کنیم. رسول خدا(ص) چیزی نفرمود تا اینکه حرمله سخن خود را تکرار کرد. حضرت زبان او را گرفت و فرمود: خدایا او را زبانی راستگو و قلبی شاکر عنایت فرما و محبت من و دوستدارانم را روزی او کن و او را عاقبت به خیر گردان، حرمله گفت: ای رسول خدا، مرا دوستانی است منافق که خود رئیس آنها هستم؛ آیا دوست داری آنها را به شما معرفی کنم؟ پیامبر(ص) فرمود: هر کس همانند تو نزد ما بیاید برایش طلب آمرزش می‌کنیم همانگونه که برای تو انجام دادم و هر کس در کار خود پافشاری کند، امر او با خداست و تو نیز پرده ستر دیگران پاره مکن[۴]. ابن کثیر[۵] این روایت را از طریق دیگری ذکر کرده و ابن حجر[۶] سند این حدیث را بی‌اشکال دانسته است[۷].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۸۶۴؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۷۱۵؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۴.
  2. ر.ک: ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۷۱۵.
  3. ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۸۶۴.
  4. طبرانی، ج۴، ص۶؛ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۸۶۴؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۷۱۵؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۴.
  5. ابن کثیر، تفسیر ابن کثیر، ج۲، ص۳۹۹.
  6. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۵.
  7. ابوالقاسمی، عظیم، مقاله «حرملة بن زید انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۳، ص۳۵.