حسینی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

منسوب به حسین(ع)، هر چه که نوعی انتساب، ارتباط و شباهت با حسین(ع) داشته باشد. این پیوند و نسبت، هم نسبی و نژادی می‌‌تواند باشد، مثل آنان که از نسل و فرزندان اویند و “سادات حسینی” محسوب می‌‌شوند، هم کسانی که در فکر، ایده و مرام همچون حسین(ع)اند. با این حساب، حسینیان همه کسانی می‌‌شوند که رهرو راه خونین عاشورا و انقلاب اویند، همچنان که عاشورائیان و کربلائیان نیز پیروان مکتب خون و حماسه سید الشهدا(ع) محسوب می‌‌شوند. هر چیز دیگری هم که ویژگی‌های خصلتی و روحی و فکری و حماسی حسین(ع) را داشته باشد، عنوان حسینی به خود می‌‌گیرد، مانند: شور حسینی، خط حسینی، نوای حسینی، عشق حسینی، نهضت حسینی، راه حسینی، انقلاب حسینی، حماسه حسینی، گاهی هم تنها نسبت به شخص آن حضرت داده می‌‌شود؛ مثل: حرم حسینی، کربلای حسینی، عاشورای حسینی، عزای حسینی. پس یاء نسبت و کلمه مضاف به حسینی، یا اضافه تخصیصی است؛ مثلاً حماسه حسینی و کربلای حسینی یعنی حماسه حسین و کربلای حسین(ع)، یا اضافه بیانی و توضیحی است که نوعی شباهت و همگونی را می‌‌رساند. مثل شور حسینی، یعنی شور و حماسه‌ای که همچون شور آن حضرت، برخوردار از حماسه و عزّت و خروش است[۱].

منابع

پانویس