حضرت موسی در علوم قرآنی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث حضرت موسی است. حضرت موسی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حضرت موسی در قرآن - حضرت موسی در علوم قرآنی - حضرت موسی در نهج البلاغه - حضرت موسی در تاریخ - حضرت موسی در معارف مهدویت - پرسش مرتبط نداردمقدمه
حضرت موسی (ع) از پیامبران اولواالعزم الهی و رهبر بنی‌اسرائیل و نجات‌دهنده آنان از ظلم فرعون مصر بود. نام مبارک ایشان ۱۳۶ بار در قرآن کریم آمده است.
کلمه "موسی" را عبری یا مصری دانسته‌اند. صاحب قاموس کتاب مقدس و لسان‌العرب درباره معنای آن گفته‌اند این واژه، مرکب از "مو" به معنای "آب"، و "سی" به معنای "درخت" است.
قرآن‌کریم داستان زندگی وی را در مقایسه با سایر پیامبران، با تفصیل بیشتری بیان کرده است. در آیات[۱] قصه آن حضرت با شرح و پیوستگی بیان شده است.
براساس تورات، نام پدر آن حضرت، عمرام است که در لهجه عربی به صورت "عمران" درآمده، و نام مادر آن حضرت، یوکابد است.
چکیده داستان آن حضرت بنا بر نقل قرآن کریم به این شرح است: ایشان در اوج فشار فرعون مصر برضد بنی‌اسرائیل و دستور او به کشتن فرزندان پسر بنی‌اسرائیل، به دنیا آمد؛ ولی به مدد غیبی نجات یافت و از قضا در دربار فرعون و حمایت همسرش، دوران کودکی را گذراند. هنگام رسیدن به سن رشد، با یکی از مصریان درگیر شد و او را کشت و تا آگاه شد مصریان در صدد انتقامجویی هستند، از مصر به "مدین" رفت و در آنجا با یکی از پیامبران الهی به نام شعیب (ع) آشنا و به دامادی او مفتخر شد. او سال‌ها در آنجا ماند تا آن‌که تصمیم گرفت همراه همسرش به نام صفورا به مصر بازگردد؛ اما میانه راه، نور حق در درختی متجلی شد و ندایی برآمد و او را مکلف ساخت به مصر رود و فرعون را به پرستش خدا و آزاد ساختن بنی‌اسرائیل دعوت کند. فرعون دعوت موسی (ع) به خداپرستی را نپذیرفت و از در مخالفت وارد شد. حضرت موسی (ع) نیز به ناچار قوم بنی‌اسرائیل را از مصر به سرزمین کنعان مهاجرت داد. فرعون و لشکریان او که در تعقیب آنان بودند، در دریا هلاک شدند[۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ سوره یونس، آیه ۷۵-۹۵؛ سوره اعراف، آیه ۱۰۲؛ سوره کهف، آیه ۶۰-۸۲؛ سوره شعراء، آیه ۱۰-۶۸؛ سوره دخان، آیه ۱۷-۳۳؛ سوره نازعات، آیه ۱۵-۲۶؛ سوره طه، آیه ۹-۱۰۱؛ سوره قصص، آیه ۳۰-۴۲،
- ↑ خزائلی، محمد، اعلام القرآن، صفحه ۶۱۷؛ هاکس، جیمز، قاموس کتاب مقدس، صفحه ۸۴۹؛ دراسات تاریخیة من القرآن الکریم، جلد۲، صفحه ۱۳۵؛ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، جلد۶، صفحه ۳۰۴.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص ۳۸۵۴.