از امامتپدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
مقدمه
تارومار کردن، کشتار [۱] ، به قتل رساندن، ریشه کن کردن[۲] . در اصل به معنای غلبه بر چیزی به قتل یا غیر آن[۳] .
وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِإِذْنِهِ [۴] .
این واژه در فرهنگ سیاسی به مفهوم غلبه و سلطه کامل و ریشهکن کردن دشمن با درهم شکستن مقاومت آنها و ازبین بردن سازمان جنگی و نیروهای نظامی آنها آمده است.[۵] .
منابع
پانویس
↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۷۴۵.
↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۴۰۸.
↑ ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۹.
↑ «و به راستی خداوند به وعده خود وفا کرد که (در جنگ احد) به اذن وی آنان را از میان برداشتید» سوره آل عمران، آیه۱۵۲.
↑ نظرزاده، عبدالله ، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم ، ص:۲۲۷.