از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
مقدمه تارومار کردن، کشتار [۱] [۲] غلبه بر چیزی به قتل یا غیر آن[۳]
﴿ وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِإِذْنِهِ ﴾ [۴] این واژه در فرهنگ سیاسی به مفهوم غلبه و سلطه کامل و ریشه‌کن کردن دشمن با درهم شکستن مقاومت آنها و ازبین بردن سازمان جنگی و نیروهای نظامی آنها آمده است.[۵] منابع پانویس
↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۵.
↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۴۰۸.
↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۹.
↑ «و به راستی خداوند به وعده خود وفا کرد که (در جنگ احد) به اذن وی آنان را از میان برداشتید» سوره آل عمران، آیه۱۵۲.
↑ نظرزاده، عبدالله ، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم ، ص:۲۲۷.
این مدخل زیرشاخهٔ بحث حَسّ است. حَسّ از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حَسّ در قرآن - حَسّ در حدیث - حَسّ در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبط