این مرتبه از فوائد تمسّک به قرآن کریم، تنها ویژه کسانی است که از قلبی آگاه برخوردارند، تا قلبشان به واسطه نورقرآن گشادگی یابد، و از بصیرتی ویژه بهرهمند شوند.
به عبارتی دیگر، این مرتبه تنها مختصّ کسانی است که بعد از عبور از دار مادّی فانی، و طیّ منازل بیشمار سلوک، گام به گام پیش رفته تا بدانجا که به حق واصل شدهاند. اینان حقیقت قرآن را در مییابند، و نور آن را به عیان مشاهده میکنند: ﴿فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ﴾[۱]
شاید این سخن، سِرّ شماری از روایاتی است که بر حضور قرآن در صحنه محشر دلالت مینماید. بنابراین روایات، در آن صحنه قرآن کریم زیباتر، نورانیتر و بلند مرتبهتر از تمامی بندگانصالحخداوند، شهیدان، پیامبران (ع) و حتّی ملائکهمقرّبالهی است. قرآن از همه این طبقات مردم میگذرد تا در زیر عرش در مقابل خداوند به سجده میافتد، در این حال خداوند او را ندا میدهد که: "ای دلیل و سخن من! سرت را بلند کن و بخواه تا عطا شوی، و شفاعت کن تا شفاعتت پذیرفته شود"[۲].
قلبپاک در همین دنیاقرآن را در جایگاه بلندش درک میکند، و نور آن را میبیند و بدان نورانی میشود؛ از اینرو اگر در تمامی شرق و غرب عالم تنها شود، پس از اُنس یافتن به قرآن دچار وحشت نمیشود، از دشمنیمردم نمیترسد، و اگر آنان به تمامی در دشمنی او پشت به پشت یکدیگر دهند، باز اندکی اندوه به دل او راه نمییابد: "امام سجّاد (ع) میفرمایند: اگر هرکس که بین مشرق و مغربزمین است بمیرد، چون قرآن به همراه من باشد دچار وحشت نخواهم شد"[۳][۴].
آری! قرآننور، دوست، مونس، سلاح و مانعی در میان او و دشمنان خواهد بود: ﴿وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْنَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَسْتُورًا﴾[۵]
چه همانگونه که دعاسلاحمؤمن، نیزه و سپر اوست، قرآن نیز از حالتی همینگونه و بلکه بسی فراتر از این برخوردار است؛ از اینرو یارقرآن میتواند از آن در دور ساختن شیاطین جنّی و اِنسی استفاده کرده بر آنان در دو جهاد اکبر و اصغر غلبه نماید[۶].