یکی از ویژگیهای دوران غیبت کم رنگ شدن دین در میان مردم میباشد. گویا مردمگمان میکنند که بیسرپرست رها شدهاند، بنابراین برخی نسبت به سرانجام خود ناامید شده و این یأس باعث ایجاد سستی در دین آنها میشود. این امر اثرات خود را تنها بر انسانهای سست ایمان نمیگذارد بلکه جامعه را هم به گونهای خواهد نمود که مجال برای افراد با ایمان نیز تنگ خواهد شد. از روایاتی که درباره اوضاع دین و دیانت در آخرالزمان به ما رسیده فهمیده میشود که در آخرالزمانایمان بسیار کم مورد توجه مردم قرار میگیرد و کسانی که سعی در حفظ ایمان خود دارند از سوی اجتماع یا مطرود میشوند و یا بیاهمیت خواهند بود و شرایط برای استقامت در دین چنان سخت است که مانند نگه داشتن آتش گداخته در کف دست یا برچیدن خارهای تیز گیاهان خاردار با کف دست میباشد![۱][۲].