ذوالکفل در علوم قرآنی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

نام ذوالکفل دو بار در قرآن کریم آمده است:

  1. ﴿وَإِسْمَاعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَا الْكِفْلِ كُلٌّ مِنَ الصَّابِرِينَ[۱]
  2. ﴿وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ وَكُلٌّ مِنَ الْأَخْيَارِ[۲]

درباره آن بزرگوار در قرآن توضیحی بیان نشده است. عده‌ای او را از پیامبران و عده‌ای دیگر از جمله صالحان و ابرار شمرده‌اند. در روایات و متون تفسیری، داستان‌هایی درباره آن حضرت ذکر شده است.

نویسنده کتاب اعلام‌ قرآن پس از ذکر اقوال مختلف می‌گوید: "به عقیده نگارنده، ذوالکفل یا می‌بایست اشاره به عوبدیای مذکور در کتاب دوم پادشاهان باب دوم باشد و یا لقب پیغمبری است که دارای قوت مضاعف بوده است. احتمال دیگر هم قابل تصور است؛ و آن مبتنی بر تصحیف می‌باشد که با مرور زمان پیش آمده و ذوالکفل صاحب کَفر (به فتح کاف) یکی از نواحی سرزمین یهود شناخته شده و شاید با گذشت زمان، (راء) تبدیل به (لام) گردیده و چنین شخصیتی بین یهودیان حجاز با نام ذوالکفل معروف بوده است"[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. «و اسماعیل و ادریس و ذو الکفل را (یاد کن) که همه از شکیبایان بودند» سوره انبیاء، آیه ۸۵.
  2. «و از اسماعیل و الیسع و ذو الکفل یاد کن و همه از نیکان بودند» سوره ص، آیه ۴۸.
  3. خزائلی، محمد، اعلام القرآن، صفحه ۳۳۳؛ رسولی، هاشم، قصص قرآن، جلد۲، صفحه ۱۹۴؛ خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، جلد۱، صفحه ۱۰۸۲.
  4. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص ۳۸۴۵.