زید بن حارث در قرآن
این مدخل زیرشاخهٔ بحث زید بن حارث است. زید بن حارث از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: زید بن حارث در قرآن - زید بن حارث در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
در منابع تفسیری آمده که عبدالله بن عمر و زید بن حارث با برخی یهودیان رابطه صمیمی داشتند [۱] و اخبار مسلمانان را به یهودیان داده و از آنان میوه می‌گرفتند.[۲] آیه ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَمَا يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ﴾[۳] نازل شد و آنان را از این رفتار بازداشت. در این آیه یهودیان مورد غضب خداوند معرفی و مؤمنان از دوستی با آنان منع شده‌اند.[۴] دقیقاً مشخص نیست که زید بن حارث کیست: برخی از زید بن حارث از طایفه خزرجی بنی‌حارث سخن گفته‌اند؛[۵] ولی دیگران زید بن حارث خزرجی مورد اشاره را همان یزید بن حارث خزرجی می‌شناسند که در تصحیف، نامش زید شده است [۶] که در این صورت از رزمندگان نبرد بدر در سال دوم هجری است.[۷] در مجموع، صحابه شناسان هیچ یک به فردی به نام زید بن حارثی اشاره نکرده‌اند که آیه یاد شده درباره او نازل شده باشد.[۸]
منابع
پانویس
- ↑ التکمیل والاتمام، ص ۱۹؛ مبهمات القرآن، ج ۲، ص ۵۹؛ الدرالمنثور، ج ۶، ص ۲۱۱.
- ↑ تفسیر مقاتل، ج ۴، ص ۳۰۷؛ تفسیر بغوی، ج ۵، ص ۷.
- ↑ «ای مؤمنان! گروهی را که خداوند بر آنان خشم گرفته است دوست مگیرید که آنان همان گونه از جهان واپسین ناامیدند که کافران از (بازگشت) در گور خفتگان» سوره ممتحنه، آیه ۱۳.
- ↑ التبیان، ج ۹، ص ۵۸۸؛ تفسیر ثعلبی، ج ۹، ص ۲۹۹.
- ↑ اسدالغابه، ج ۲، ص ۱۲۹.
- ↑ اسدالغابه، ج ۲، ص ۱۲۹؛ الاصابه، ج ۲، ص ۴۹۴.
- ↑ اسدالغابه، ج ۲، ص ۱۲۹.
- ↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «زید بن حارث»، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱۴.