سهل‌انگاری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

سهل‌انگاری در انجام کارها باعث می‌شود که کارها و امور زندگی به خوبی و به موقع انجام نگیرد و سامان نیابد. از امام علی (ع) روایت شده است که: «هر کس مسامحه و سهل‌انگاری کند با نفس خود در آنچه دوست می‌دارد، دارد، به رنج و تعب اندازد او را در آنچه ناخوش دارد»[۱]. غفلت و سستی از ریشه‌های سهل‌انگاری به شمار می‌رود. سهل‌انگاری موجب سستی در انجام درست کارها و غفلت از عواقب ناپسند مترتب بر آن است. امام سجاد (ع) از خداوند می‌طلبد که جزء غافلان نباشد و نسبت به سهل‌انگاری هشدار می‌دهد: «ای خداوند مرا از خواب غافلان و ناهشیاری اسراف‌کاران و خواب‌آلودگی خذلان رسیدگان بیدار و آگاه ساز. دلم را به کاری برگمار که اطاعت‌کنندگان را بدان گماشته‌ای و متعبدان را بدان واداشته‌ای و بندگان سهل‌انگار را بدان از عذاب رهایی بخشیده‌ای»[۲]. در جای دیگر درخواست می‌کند: «ای خداوند، مرا به سبب اندک بودن سپاسگزاریم از خیر دنیا و آخرت محروم مکن. گناهانم را که تنها تو می‌دانی چیست بیامرز. اگر مرا عذاب کنی، سزای من است که من ستمگرم و تباهکارم و گنهکارم و مقصّرم و سهل‌انگارم و غافل از بهره خویش هستم. اگر مرا بیامرزی چه شگفت، که تو مهربان‌ترین مهربانانی»[۳].[۴].[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. گفتار امیرالمؤمنین علی (ع)، ج۲، ص۱۴۶۱.
  2. نیایش چهل‌وهفتم.
  3. نیایش پنجاه‌ویکم.
  4. صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ گفتار امیرالمؤمنین علی (ع)، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ‌الاسلامی، ج۲، انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم.
  5. خالقیان، فضل‌الله، مقاله «سهل‌انگاری»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۷۶.