شریعیه
مقدمه
شریعیه از غالیان شیعه و پیرو مردی به نام ابو محمد حسن شریعی بودند. او میگفت: خدای تعالی در کالبد پنج تن داخل شده که عبارتاند از: رسول خدا (ص)، علی (ع)، فاطمه (س)، حسن (ع) و حسین (ع).
شریعیه میپندارند این پنج تن خدایانند و اضدادی دارند؛ اما درباره آن اضداد اختلاف کردهاند؛ برخی آن پنج ضد را نیکو میشمارند؛ زیرا برتری و ارزش کسانی که خدای در آن حلول کرده است، جز به آن اضداد شناخته نشود. عدهای گویند: "آن ضدها زشت و نکوهیدهاند". شریعی خودش نیز ادعای حلول میکرد و بعد از او مردی از پیروانش به نام نمیر، پنداشت که خدا در کالبد او در آمده است.
ابو محمد حسن شریعی از صحابه امام علی نقی (ع) و امام حسن عسکری (ع) و نخستین کسی بود که بعد از شهادت امام یازدهم، ادعای بابیت کرد و به الحاد و کفر منسوب شد[۱]. وی در حالی که هیچگونه شایستگی برای جایگاه نیابت نداشت، چنین ادعا میکرد. به علاوه بر خدای تعالی دروغ بست و اموری به امامان (ع) نسبت داد که در شأن آنان نبود و آن بزرگواران از آن امور و نسبتها بیزار بودند. توقیعی از سوی حضرت مهدی (ع) در لعن او به دست نائب سوم شرف صدور یافت[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: نعمت اللّه صفری فروشانی، غالیان، ص ۱۳۲
- ↑ ر.ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۹۷؛ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۲۵۴ و ۲۵۵
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۷۰ - ۲۷۱.