صالح بن سلمة بن ابی‌حماد زاذویه رازی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوالخیر صالح بن سلمة بن ابی حماد زاذویه رازی اهل ری بود.[۱] شیخ طوسی او را از اصحاب امام جواد، امام هادی و امام حسن عسکری(ع) دانسته[۲] و در نسخه‌ای از رجال، نام او در زمره کسانی که از ائمه(ع) روایت نکرده‌اند، آمده است.[۳] او از حسن بن علی وشاء و اسماعیل بن مهران روایت نقل کرده[۴] و روایتگران معروفی مانند سکونی، سهل بن زیاد و سعد بن عبدالله اشعری از او روایت کرده‌اند.[۵] رجال شناسان درباره منزلت روایی‌اش اختلاف نظر دارند. نجاشی امر او را پوشیده و مبهم می‌‌داند و با عبارت "عرف وينكر" (احادیث او گاهی مانوس و گاهی نامأنوس‌اند) از او یاد کرده[۶] و غضائری او را ضعیف می‌‌داند،[۷] اما کشّی به نقل از فضل بن شاذان آورده که فضل از او خشنود بود و او را مدح می‌‌گفته است.[۸] در مجموع، بسیاری از رجال‌نویسان مانند جزائری، مامقانی و خوئی به وثاقت و جلالت او میل کرده یا بدان قائل شده‌اند.[۹] کتاب‌های خطب امیرالمؤمنین(ع) و نوادر از اوست که سعد بن عبدالله آنها را روایت کرده است[۱۰].[۱۱]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی ۱/۴۴۱.
  2. رجال الطوسی ۴۰۲، ۴۱۶ و ۴۳۲.
  3. تنقیح المقال ۲/۹۱.
  4. عیون اخبار الرضا(ع) ۲/۲۲۹ و ۲۳۲ معانی الاخبار ۳۲۱.
  5. رجال النجاشی ۱/۴۴۱.
  6. رجال النجاشی ۱/۴۴۱.
  7. جامع الرواة ۱/۴۰۵.
  8. اختیار معرفة الرجال ۵۶۶.
  9. تنقیح المقال ۲/۹۱ معجم رجال الحدیث ۹/۵۴.
  10. رجال النجاشی ۱/۴۴۱.
  11. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۰۰.