طریق

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

راه[۱]، آیین[۲]، مسلک و برنامه (اخلاقی یا عملی)[۳].

يَذْهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ الْمُثْلَى[۴].

طریق به راه‌های مادی و معنوی اطلاق می‌شود؛ راه‌های مادی و محسوس مانند فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا[۵] و راه‌های معنوی مانند يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَإِلَى طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ[۶] که به معنای مسلک و روش است[۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۱۸.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۲.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۷۳.
  4. «با جادویشان از سرزمینتان بیرون برانند و آیین برتر شما را (از میان) ببرند» سوره طه، آیه ۶۳.
  5. «راهی خشک در دریا برای آنان بگشا» سوره طه، آیه ۷۷.
  6. «به سوی حق و به راهی راست راهنمایی می‌کند» سوره احقاف، آیه ۳۰.
  7. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۷۳.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۰۱-۴۰۲.