عبدالرحمان خثعمی

عبدالرحمان خثعمی، کارگزار موصل

در تاریخ موصل آمده که امام علی(ع) عبدالرحمان خثعمی را در سال ۳۹ بر موصل ولایت داد. اما تغلبیّون با او مخالفت کردند و قبل از ورود به موصل، او را کُشتند[۱].

در کامل ابن اثیر آمده: حضرت، عبدالرحمان را به ناحیه موصل اعزام کرد تا مردم را در آنجا ساکن کند؛ زیرا معاویه حارث بن نَمر تنوخی را به جزیره اعزام کرد که افرادی را که در طاعت علی(ع) بودند دستگیر کند او هم هفت نفر از بنی تغلب را دستگیر کرد. گروهی از بنی تغلب که از علی(ع) جدا شده و به سوی معاویه رفته بودند، از معاویه خواستند که اقوام آنها را آزاد کند. معاویه در نامه‌ای به علی(ع) نوشت که آنها را فدیه کسانی قرار دهد که معقل بن قیس از یاران یزید بن شجره، گرفته است. امام علی(ع) هم پذیرفت و افراد یزید بن شجره را پیش معاویه فرستاد. معاویه هم افراد تغلبی را آزاد کرد. امام علی(ع)، عبد الرحمان خثعمی را فرستاد تا آنها را در موصل ساکن کند. وی با آن گروه از تغلبیّون برخورد که از معاویه کناره‌گیری کرده بودند و فرمانده آنها قریع بن حارث تغلبی بود. بین آن دو گروه دشنام رد و بدل شد. سپس جنگیدند و عبدالرحمان را کُشتند. امام علی(ع) تصمیم گرفت سپاهی به سوی آنها اعزام کند، ربیعه با حضرت گفتگو کردند و گفتند: آنها از دشمن تو کناره‌گیری کرده و داخل در طاعت تو هستند و از روی اشتباه او را کشتند. حضرت از آنها دست برداشت[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. تاریخ الموصل، ج۱، ص۳۰.
  2. ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۱۹۱.
  3. ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص ۳۴۶-۳۴۷.