عبدالرحمن بن جندب

مقدمه

عبدالرحمن فرزند جندب از اصحاب امیرمؤمنان علی (ع) بود^[۱]. وی روایات، اخبار و حوادث زیادی از امیرالمؤمنین (ع) بدون واسطه یا با واسطه نقل کرده است ^[۲] که یک نمونه آن را نقل می‌کنیم: وی می‌گوید: هنگامی که امیرالمؤمنین (ع) از صفین به جانب کوفه مراجعت می‌کرد ما به استقبال رفتیم، اما حضرت از راه دیگری به جانب کوفه آمد و در بین راه حضرت را دیدیم که پس از حمد و سپاس خدا، این دعا را خواند: «بار پروردگارا، همانا من از خستگی سفر و دل‌شکستگی بازگشت و بدی نگاه در مال و اهلم به تو پناه می‌برم»^[۳]. حضرت این دعا را خواند و برای ورود به کوفه به مسیر خود ادامه داد^[۴].^[۵]

↑ رجال طوسی، ص۵۰، ش۷۰.
↑ ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۱۴؛ و ج۶، ص۲۲۴ و ۲۵۷.
↑ «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَ كَآبَةِ الْمُنْقَلَبِ وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِي الْمَالِ وَ الْأَهْلِ»؛ این دعا با تغییرات و اضافاتی برای سفر معروف است. ر. ک: نهج البلاغه، خطبه ۲۶؛ وقعة صفین، ص۱۳۲.
↑ ر. ک: وقعة صفین، ص۵۲۸؛ البته در تاریخ طبری، ج۵، ص۶۰، این قسمت تاریخی را از عبدالرحمان از پدرش جندب نقل کرده است.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۲۰.