عبدالله بن ابراهیم جعفری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابومحمد عبدالله بن ابراهیم بن محمد بن علی بن عبدالله بن جعفر بن ابی طالب جعفری از نوادگان جعفر بن ابی طالب(ع) بود[۱] و از امام باقر،[۲] امام صادق و امام کاظم(ع) و فردی به نام اسحاق بن جعفر[۳] روایت کرده است. ابن داود گفته است که وی از ائمه(ع) روایت نقل نکرده است.[۴] کسانی چون بکر بن صالح،[۵] عبدالله بن حکم ارمنی و عبدالله بن حماد[۶] از ایشان روایت کرده‌اند. از محدثان شیعه و فردی مورد اعتماد و راستگو بود. دارای آثار و تألیفاتی نیز بوده است که از آن جمله است: کتاب خروج محمد بن عبدالله و مقتله و کتاب خروج صاحب فخّ و مقتله[۷].[۸]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. عمدة الطالب، ص۴۸.
  2. منهج المقال، ص۱۹۷.
  3. جامع الرواة، ج۱، ص۴۶۵.
  4. رجال ابن داود، ص۱۹۸.
  5. رجال النجاشی، ج۲، ص۱۲؛ مجمع الرجال، ج۳، ص۲۵۶.
  6. جامع الرواة، ج۱، ص۴۶۵؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۱۶۱.
  7. رجال النجاشی، ج۲، ص۱۲؛ طرائف المقال، ج۱، ص۳۱۸.
  8. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۴۶۵.