عبدالله بن غالب اسدی کوفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوعلی عبدالله بن غالب اسدی کوفی از مردمان کوفه بود[۱] و در زمره اصحاب امام باقر، امام صادق و امام کاظم(ع) به شمار می‌‌رفت[۲] و از آن بزرگواران روایت کرده است.[۳] همچنین از محدثانی مانند پدرش غالب، جابر بن یزید، سعد اسکاف و ثابت ابومقدام روایاتی نقل کرده است.[۴] وی از محدثان مورد اعتماد امامیه بود و علاوه بر آن، فقیهی صاحب نام و شاعری برجسته به شمار می‌‌رفت.[۵] کسانی چون حسن بن محبوب[۶] و جمیل بن صالح[۷] از وی روایت کرده‌اند. بنابر روایتی که در رجال طوسی و کشّی آمده، ایشان مورد عنایت امام صادق(ع) بوده و آن حضرت درباره او فرموده: عبدالله از کسانی است که فرشته‌ای اشعار را به او القا می‌‌کند و من آن فرشته را می‌‌شناسم.[۸] در روایت دیگری از او نقل شده است که روزی بر امام صادق(ع) وارد شد و مرثیه‌ای در باب سیدالشهدا(ع) را خدمت حضرت خواند و حضرت را منقلب ساخت.[۹] آثار وی کتاب الحدیث[۱۰] و دیوان شعر می‌‌باشد[۱۱].[۱۲]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال البرقی ۱۷.
  2. رجال الطوسی ۱۳۱ و۲۲۷ رجال ابن داوود ۲۰۹.
  3. رجال النجاشی ۲/۲۴ خلاصة الاقوال ۱۰۴.
  4. معجم رجال الحدیث ۱۰/۲۷۴.
  5. رجال النجاشی ۲/۲۴ التحریر الطاووسی ۳۳۰.
  6. رجال النجاشی ۲/۲۴.
  7. الکافی ۲/۲۳۰.
  8. رجال الطوسی ۱۳۱ اختیار معرفة الرجال ۳۳۹.
  9. بحارالانوار ۴۴/۲۸۶.
  10. الذریعه ۶/۳۴۵.
  11. الذریعه ۹/۶۹۳.
  12. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۵۷.