عبدالله بن سنان بن طریف زهری کوفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از عبد الله بن سنان)

آشنایی اجمالی

عبدالله بن سنان بن طریف زهری کوفی از موالی بنی هاشم[۱] و از اهالی کوفه بود[۲] که در محله قطیعة الربیع بغداد سکونت داشت.[۳] رجال‌نویسان شیعه نام وی را در زمره اصحاب امام صادق[۴] و امام کاظم (ع)[۵] ذکر کرده و گفته‌اند که از آن دو بزرگوار روایت کرده است.[۶] شیخ مفید در رساله عددیّه ایشان را از فقهای اصحاب امام باقر و امام صادق(ع)دانسته و تصریح کرده که وی از فقهای برجسته و مشهور امامیه و از زمره کسانی است که حلال و حرام شریعت را بیان نموده و مورد اعتماد همگان است. ابن سنان از افرادی چون زید بن اسلم و هشام بن عروه روایت شنیده و نقل کرده است.[۷] کسانی مانند محمد بن ابی عمیر.[۸] عبدالله بن جبله[۹] و صفوان بن یحیی[۱۰] از او روایت کرده‌اند. رجال شناسان شیعه ایشان را از محدثان مورد اعتماد دانسته اند[۱۱] و در مقابل، اهل سنت وی را از راویان ضعیف و غیرقابل اعتماد برشمرده‌اند.[۱۲] علی‌رغم جایگاه علمی و منزلتی که ظاهراً ابن سنان نزد ائمه(ع) داشته و دوستی وی با این خاندان، نجاشی و برخی دیگر از رجالیون شیعه او را مسئول خزانه‌داری اموال در دستگاه خلفای عباسی منصور، مهدی، هادی و رشید معرفی کرده‌اند[۱۳] و هیچ گونه توجیه یا توضیحی در این باره نداده‌اند. نجاشی برای وی سه اثر نام برده است: کتاب الصلاة الکبیر کتاب الصلاة در اعمال شبانه روز و کتابی در سایر ابواب فقه.[۱۴] کتاب الحدیث اثر دیگری است که از او دانسته‌اند.[۱۵] وفات وی به گفته بغدادی، در سال ۲۰۰هـ اتفاق افتاده است[۱۶].[۱۷]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی ۲/۹.
  2. رجال النجاشی ۲/۹.
  3. تاریخ بغداد ۹/۴۶۹ لسان المیزان ۳/۲۹۷ و ۲۹۸.
  4. رجال الطوسی ۲۲۵ رجال البرقی ۲۲.
  5. معالم العلماء ۷۲ رجال ابن داوود ۲۰ رجال البرقی ۴۸.
  6. رجال النجاشی ۲/۹ جامع الرواة ۱/۴۸۷.
  7. الرسالة العددیه ۲۵ و ۴۶.
  8. الفهرست (طوسی) ۱۰۱.
  9. رجال النجاشی ۲/۹.
  10. جامع الرواة ۱/۴۸۷.
  11. معالم العلماء ۷۲ اختیار معرفة الرجال ۴۱۰.
  12. لسان المیزان ۳/۲۹۷ میزان الاعتدال ۲/۴۳۶.
  13. رجال النجاشی ۲/۹ رجال ابن داوود ۲۰۵ و ۲۰۶.
  14. رجال النجاشی ۲/۹ هدیة العارفین ۱/۴۳۹.
  15. الذریعه ۶/۳۴۴.
  16. هدیة العارفین ۱/۴۳۹.
  17. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۵۷.