عتیبة بن میمون بیاع قصب کوفی بجلی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

عتیبة بن میمون بیاع القصب کوفی بجلی از موالی قبیله بجیله[۱] و از اصحاب امام صادق(ع) بود[۲] و از آن حضرت[۳] و علی بن ابی حمزه بطاینی[۴] نقل حدیث نموده است. محدثانی همچون علی بن نعمان،[۵] قاسم بن اسماعیل،[۶] عبدالله بن مغیره، احمد بن محمد بن ابی نصر[۷] و دیگران از وی روایت نموده‌اند. رجالیون او را با اوصافی چون عین (بزرگوار) و ثقه ستوده‌اند.[۸] برخی عتبة بن عبدالرحمان را با وی متحد دانسته‌اند.[۹] او دارای کتابی بوده[۱۰] که از آن در برخی از منابع به کتاب الحدیث یاد شده است[۱۱].[۱۲]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی ۲/۱۵۹.
  2. رجال الطوسی ۲۶۲.
  3. رجال النجاشی ۲/۱۵۹.
  4. اختیار معرفة الرجال ۴۴۴.
  5. رجال النجاشی ۲/۱۵۹.
  6. الفهرست (طوسی) ۱۲۲.
  7. جامع الرواة ۱/۵۳۲.
  8. رجال النجاشی ۲/۱۵۹ خلاصة الاقوال ۱۳۱ و ۲۱۸.
  9. مجمع الرجال ۴/۱۲۸ قاموس الرجال ۷/۱۰۶.
  10. الفهرست (طوسی) ۱۲۲.
  11. الذریعه ۶/۳۴۷.
  12. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۱۲.