علی الإسلام السلام

این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام حسین است. مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

سخنی بود که سید الشهدا(ع) پس از امتناع از بیعت با یزید و بیرون آمدن از پیش والی مدینه فرمود. مروان، فردای آن شب، امام حسین(ع) را دید و به وی پیشنهاد کرد که با یزید بیعت کند و آن را به نفع دین و دنیای امام دانست. حضرت در پاسخ او چنین گفت: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ وَ عَلَى الْإِسْلَامِ السَّلَامُ إِذْ قَدْ بُلِيَتِ الْأُمَّةُ بِرَاعٍ مِثْلِ يَزِيدَ وَ لَقَدْ سَمِعْتُ جَدِّي رَسُولَ اللَّهِ(ص) يَقُولُ الْخِلَافَةُ مُحَرَّمَةٌ عَلَى آلِ أَبِي سُفْيَانَ». یعنی بر اسلام، سلام باد، باید فاتحۀ اسلام را خواند و با اسلام خداحافظی کرد، آنگاه که والی مسلمانان کسی همچون یزید باشد. از پیامبر خدا شنیدم که می‌فرمود خلافت بر آل ابو سفیان حرام است. امام، با ادامۀ سلطۀ امویان بر مقدّرات مسلمین و بازی با دین خدا، تباه شدن دستاورد‌های وحی را عیان می‌دید. با توجّه به اینکه رسم عرب بر این است که هنگام خداحافظی و وداع هم سلام می‌دهد، رابطۀ سخن فوق روشن می‌گردد.

منابع

1. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا