علی بن محمد بن احمد بغدادی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابوالحسن علی بن محمد بن احمد بن حسن مصری بغدادی در سال ۲۵۷ هجری در سامرا به دنیا آمد. منابع اهل سنّت، ابوالحسن را فردی پرهیزگار، زاهد، فقیه و عارف به حدیث دانسته‌اند. او پس از چندی به مصر سفر کرد و دوباره به بغداد بازگشت. [۱] و چون اقامت وی در مصر به درازا کشید و مدت زیادی در آن دیار ماند، به مصری شهرت یافت. از استادان مصری می‌‌توان به محمد بن اسماعیل ترمذی، روح بن فرج قطّان و عبداللّه بن محمد بن ابی مریم اشاره کرد. افرادی مانند ابوالحسین بن مظفر، دارقطنی و محمد بن فارس غوری از او روایت کرده‌اند. [۲] ابوالحسن مجلس وعظی داشت که مرد و زن در آن شرکت می‌‌کردند و به سبب زیبایی چهره و نیز به دلیل فتنه مردم، پارچه ای به صورت خود می‌‌گرفت. [۳] او مدتی نیز سرپرست امور حسبه بوده است.
در تاریخ درگذشت مصری در منابع، اختلاف نظر وجود دارد. خطیب آن را در سال ۳۳۸ هجری دانسته است. وی در مقبره خیزران به خاک سپرده شد. [۴] آثاری که مصری تألیف کرده عبارت‌اند از: المناسک، الطهارة، الصلاة، الزکاة، الصیام، النیّه، الفرائض، فضل الفقر علی الغنی و کتاب بزرگی درباره با زهد دارد و در بر دارنده این ابواب است: قیام اللیل، المتحابین، المراقبة، الصمت، الخوف، التوبة، الصبر، الاناث والمجانین، الجامع الصغیر فی الآداب، الحدیث فی الزهد، التواضع، الاخلاص[۵].[۶]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲
