علی بن مظاهر اسدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

او از یاران امام حسین (ع) و از شهدای کربلاست[۱]. وی در کوفه می‌زیست و پس از آمدن امام حسین (ع) به عراق، همراه دیگر یاران حضرت از آن شهر خارج شد و به ایشان پیوست[۲].

وی روز عاشورا به میدان شتافت و این رجز را خواند:

اَقْسَمْتُ لَوْکُنّا لَکُمْ اعْداداًاَوْ شَطْرَکُمْ لکُنْتُمُ الاَنْکاداً
يا شَرَّ قَوْمٍ حَسَباً وَزاداًلاحَفَظَ اللّهُ لَکُمْ اوْلاداً[۳]
به خدا سوگند اگر نفرات ما در برابر شما کم است، شما نیز در نظر ما کم و ناچیز هستید ای گروهی که از نظر حسب و توشه آخرت بدترین هستید خدا نسل شما را باقی نگذارد.

به روایتی وی پس از کشتن هفتاد تن از نیروهای دشمن، به فیض شهادت نایل آمد[۴].

در منابع مشهور و کهن، «علی بن مظاهر اسدی»، در شمار شهیدان کربلا ذکر نشده است.[۵]

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. مقتل الحسین (ع)، ابومخنف، ص۱۱۰.
  2. مدینة الحسین (ع)، ص۵۷.
  3. مقتل الحسین (ع)، ابومخنف، ص۱۱۰.
  4. مقتل الحسین (ع)، ابومخنف، ص۱۱۰.
  5. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۶۹-۲۷۰.