علی بن یحیی سلمانی
آشنایی اجمالی
آگاهی چندانی از زندگی ابوالحسین علی بن یحیی سلمانی و یا ابوالحسن علی بن یحیی سلمانی در دست نیست. از اصحاب و شاگردان امام کاظم،[۱] امام رضا و امام جواد(ع)[۲] و از دانشمندان و محدثان جلیل القدر شیعه و بزرگ قوم به شمار آمده است.[۳] از عمرو بن مدرک طائی، ایوب بن أعین، ولید بن علاء،[۴] حسین بن علوان[۵] و ابوبصیر روایت آموخته و نقل کرده است.[۶] محمد بن عیسی بن عبید یقطینی،[۷] محمد بن اورمه،[۸] یونس و ابوطالب عبدالله بن صلت هم از او روایت کرده‌اند.[۹] گویا علی بن یحیی برادری داشته که مرجئی مذهب بوده و در نامه‌ای به امام رضا(ع) از او شکوه می‌‌کند، ولی امام می‌‌فرماید که برادرش به زودی راه درست را خواهد یافت.[۱۰] به نظر می‌‌رسد وی همان ابوالحسن علی بن یحیی سلمانی یا سلیمانی باشد که در سال ۲۷۳ هـ به عنوان شیخ و بزرگ جماعتی از بزرگان کوفه در مجلس ابوعبدالله محمد بن عمران بن حجاج سبیعی حضور داشته است.[۱۱] کتاب ثواب انا انزلنا از اوست و روایاتی را که از امام جواد(ع) شنیده بود، در این کتاب آورده است.[۱۲].[۱۳]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال البرقی ۵۲.
- ↑ رجال الطوسی، ۵۳۵۷ و ۵۵۷۷.
- ↑ تنقیح المقال ۲/۳۱۴.
- ↑ الکافی ۲/۱۲۵ و ۱۹۲ و ۴/۴۰.
- ↑ فلاح السائل ۲۸۲.
- ↑ بحارالانوار ۸۲/۵۱.
- ↑ المحاسن ۱/۲۶۴.
- ↑ الکافی ۲/۱۹۲.
- ↑ بحارالانوار ۸۲/۵۱.
- ↑ الصراط المستقیم ۲/۱۹۷.
- ↑ الغارات ۲/۸۷ تهذیب الاحکام ۶/۱۱۱.
- ↑ رجال الطوسی، شماره ۵۵۷۷.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۴۱.