عمومیت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

برای اینکه یک رفتار و یا عمل، تبدیل به عرف حقوقی شود، شرایطی لازم است که از جملۀ آن شرایط علاوه بر تکرار عمل، شاملیت و عمومیت عمل است که از عناصر لازم برای شکل‌گیری قاعدۀ عرفی حقوق محسوب می‌شود و این عنصر به این معناست که عمل مکرر، اختصاص به شخص معین نداشته و هر شخصی که جایگزین می‌شود، عمل و رویۀ نفر قبلی را تکرار نماید به عبارت بهتر، قاعده، به صورت رویۀ هیأت حاکمه و مردم شکل گرفته باشد. پذیرفته شدن رویه‌ای و عمومیت یافتن یک قاعدۀ عرفی را می‌توان عنصر معنوی آن عمل محسوب نمود[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. درآمدی برفقه سیاسی، ص۹۹.
  2. عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۲، ص ۲۶۳.