غارت
(تغییرمسیر از غارتگری)
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
غارت به معنای هجوم و شبیخون است. بعد از پایان جنگ صفین و ماجرای حکمیّت، معاویه پیوسته کسان و گروه‌هایی را به قلمرو حکومت امیر المؤمنین (ع) در عراق و حجاز و یمن می‌فرستاد و آنان بی‌رحمانه غارت و کشتار می‌کردند و با ایجاد ناامنی و آشفتگی، حکومت حضرت را تضعیف می‌کردند. "الغارات"، نام کتابی کهن و معتبر از ابراهیم بن محمد ثقفی (قرن سوم) است که به تفصیل این حملات و شبیخون‌ها و اخبار و روایات آن را آورده است. از این کتاب ترجمه‌هایی هم منتشر شده، از جمله به قلم عزیز اللّه عطاردی که همراه با شرح حال اعلام کتاب است [۱].[۲].
منابع
پانویس
- ↑ انتشارات عطارد، ۱۳۷۳.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۳۱.