فئه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

جماعت رها شده و جدا شده از مردم با برنامه‌های مقرر و ضوابط مشخص[۱]، جماعت پشت‌ به‌هم‌ داده و معاضد یکدیگر[۲]، جماعتی از مردم[۳].

كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ[۴].

در قرآن کریم کلمه فئة بر جماعتی که برای جنگ و کارزار آماده شده‌اند، اطلاق شده[۵] و از اصطلاحاتی است که در قرآن کریم برای اشاره به گروه یا جمعیتی متشکل وارد شده است.[۶]

منابع

پانویس

  1. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۱۲-۱۳.
  2. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۵۰.
  3. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱، ص۱۲۷.
  4. «بسا گروهی اندک بر گروهی بسیار به اذن خداوند، پیروز شده است» سوره بقره، آیه ۲۴۹.
  5. سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۳، ص۹۳.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۵۱.