نویسندگان در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسند: «مسئلۀ مرجعیت علمی اهل بیترسول خدا، از مسایل بنیادین و دامنه‌دار میان مسلمانان است. این مسئله را از زوایای "مبانی"، یا "أدلّه عقلی و نقلی"، یا "شواهد و مستندات" می‌توان بررسی نمود. مبانی، همان پیش‌فرض‌ها و اصول موضوعه است که با پذیرش آنها، به مباحث بعدی همچون ادله و شواهد و مستندات پرداخته می‌شود. مبانی، به دو دسته قابل تقسیم است: عام و خاص».
نویسندگان در ادامه چکیده می‌نویسند: «در مبانی عام، به مباحثی چون "ضرورت مرجعیت"، "جواز پیروی از مرجعیّت علمی" و "ویژگی‌های مرجع" پرداخته می‌شود. از آن‌جا‌که انسان موجودی محدود و با کاستی‌های فراوان است، برای رسیدن به کمال، به راهنما و مرجعی معصوم و مصون از خطا نیاز دارد. کامل‌ترین و ماندگارترین مرجع، خداوند متعال است. از آن‌جا که ارتباط مستقیم میان خداوند با انسان‌ها امکان‌پذیر نیست، پیامبران از طریق وحی الهی، به هدایت بشر می‌پردازند. با ختم نبوّت، هدایت الهی، هم‌چنان ادامه دارد و این مسئولیت، به عهدۀ اهل بیت پاک و مطهر رسول خدا نهاده شده است. در مبانی خاص، "حجیّت سنّت اهل بیترسول خدا" بر اساس منابع اهل سنت، بررسی شده و با دلایل قرآنی و روایی، برای احراز صلاحیت مرجعیت علمی در میان امت پس از رسول خدا به اثبات رسیده است. ادلّۀ مرجعیت علمی اهل بیت(ع) را به همراه شواهد و مستندات این مرجعیت، در پژوهشی دیگر باید جست‌وجو کرد»[۲].
