محروم در فقه سیاسی
مقدمه
کسی که وسعت رزق ندارد[۱]، دور از مال، عطا [۲] و خیر.
﴿وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ﴾[۳].
محروم از مسکین و فقیر نیازمندتر است؛ امّا به دلیل خویشتنداری (تعفّف) متمکّن و غنی پنداشته میشود[۴]؛ معادل معنایی ضرب المثل فارسی "صورت را با سیلی سرخ کردن". این طبقه از افراد مشمول و مستحق دریافت صدقه و زکات هستند و دولت اسلامی موظف است، از طریق مالیات اسلامی (زکات) آنها را تأمین نماید.[۵]
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۳۰.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۲۰۴.
- ↑ «و در داراییهایشان بخشی برای (مستمند) خواهنده و بیبهره بود» سوره ذاریات، آیه ۱۹.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۷، ص۱۴.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۶۶.