محمد بن حسین بن ابی‌خطاب همدانی

آشنایی اجمالی

ابوجعفر محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب زید زیات همدانی کوفی اهل کوفه و در شمار اصحاب امام جواد، امام هادی و امام حسن عسکری (ع) بود.[۱] زیّات از جعفر بن بشیر، محمد بن سنان و دیگران حدیث نقل کرده و علمای رجال او را اهل علم، ثقه و عادل دانسته‌اند.[۲] کسانی چون محمد بن حسن صفار، محمد بن علی بن محبوب و احمد بن ادریس از او روایت نقل کرده‌اند.[۳] نجاشی ابوجعفر را کثیرالروایه و از بزرگان شیعه و از جمله کسانی می‌‌داند که می‌‌توان به روایات او استناد کرد و مرگش را به سال ۲۶۲ه‍ دانسته است. آثار او عبارت‌اند از: التوحید المعرفة و البداء الرّد علی اهل القدر الامامه اللؤلؤه وصایا الائمه (ع) و النوادر که محمد بن حسین آن را روایت کرده است[۴].[۵]

جستارهای وابسته

منابع

  1.   جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی، ص۴۰۷، ۴۲۳ و ۴۳۵.
  2. اختیار معرفة الرجال، ص۱۱۰ و ۵۰۸.
  3. جامع الرواة، ج۲، ص۹۷.
  4. رجال النجاشی، ج۲، ص۲۲۰.
  5. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۷۰۳.