محمد بن زکریای غلابی
آشنایی اجمالی
ابوعبدالله محمد بن زکریا بن دینار غلابی بصری بغدادی ضبی اهل بصره[۱] و از موالیان بنی غلاب بود[۲] و از عبدالله بن رجاء غدانی، بکار بن محمد، ابوولید طیالسی، ابوزید انصاری و ابن عایشه روایت کرده و هلال بن محمد، فهید بن ابراهیم بن فهد و ابوالقاسم طبرانی از او روایت کردهاند.[۳] رجالنویسان شیعه وی را از علمای برجسته امامیه در بصره خوانده و او را آشنا به تاریخ و سیره دانستهاند.[۴] از رجالیون اهل سنت، صفدی و دارقطنی، وی را ضعیف و جاعل حدیث خواندهاند[۵] و ابن حبان مینویسد: اگر از ثقات روایت کند قابل قبول است.[۶] وی بنا به قول برخی از رجالیون، به سال ۲۹۸ هـ در بصره از دنیا رفت،[۷] هر چند سالهای بعد از ۲۸۰[۸] و ۲۹۰ هـ [۹] نیز ذکر شده است.
آثار او عبارتاند از: مقتل امیرالمؤمنین، مقتل الحسین بن علیS، اخبار فاطمه(س) و منشاها و مولدها، الوافدین، النهر الاجواد دو کتاب کوچک و بزرگ با نام الصفین دو کتاب کوچک و بزرگ با نام الجمل، الجبل، اخبار زیدS[۱۰] التوابین عین الوردة الحرّه المبخلین[۱۱] البخلاء و الحدیث.[۱۲] از آثار وی برمیآید که او در حوزه تاریخ اسلامی، به ویژه رویدادها و وقایع صدر اسلام تبحر داشته است.[۱۳]
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ الثقات ۹/۱۵۴.
- ↑ الاعلام ۶/۱۳۰.
- ↑ تاریخ الاسلام ۲۱/۲۵۹.
- ↑ رجال النجاشی ۲/۲۴۰.
- ↑ الوافی بالوفیات ۳/۷۷.
- ↑ الثقات ۹/۱۵۴.
- ↑ رجال النجاشی ۲/۲۴۰.
- ↑ لسان المیزان ۵/۱۶۹.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۱۳/۵۳۴.
- ↑ رجال النجاشی ۲/۲۴۰.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۱۲۱.
- ↑ الذریعه ۳/۵۱ و ۶/۳۶۲.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۷۲۳.