محمد بن سلیمان بن عبدالله دیلمی بصری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

محمد بن سلیمان بن عبدالله دیلمی بصری. از اصحاب و یاران امام کاظم و امام رضا(ع) بود. شخص دیگری بدین نام در ضمن صحابی امام صادق(ع) ذکر شده[۱] که برخی هر دو را یکی می‌‌دانند[۲] و دلیل آن را روایت او از امام صادق(ع) ذکر کرده‌اند.[۳] او همچنین از امام رضا و امام جواد(ع)[۴] و کسانی مانند عبیدالله مدائنی، علی بن ابراهیم هاشمی، علی بن ابی حمزة، هارون بن جهم و پدرش سلیمان روایت نمود. روایتگرانی همچون ابراهیم بن اسحاق احمر، ابراهیم بن هاشم، سهل بن زیاد، عباد بن سلیمان و محمد بن زید رزامی از او روایت کرده‌اند.[۵] برخی نیز او را با ابوعبدالله محمد بن سلیمان بن زکریا دیلمی یک نفر دانسته‌اند.[۶] نجاشی وی را به طور جدی در نقل روایت ضعیف دانسته و هیچ یک از منقولات او را قابل اعتماد نمی‌داند[۷] و در جای دیگر او را فردی غالی و کذّاب توصیف نموده و می‌‌گوید: به روایاتی که او به تنهایی نقل کرده، عمل نمی‌شود.[۸] صاحب مستدرکات علت نسبت غلو را به وی، نقل روایاتی دانسته که برخی از قدمای اصحاب و به دنبال آن، بعض متأخرین تحمل آن را نداشته و از این رو، وی را به غلو متهم کرده‌اند، چنان که درباره محمد بن سنان، مفضل و جابر جعفی چنین کرده‌اند.[۹] دیلمی دارای اثری بوده[۱۰] که دیگران از آن با عنوان کتاب الحدیث یاد کرده‌اند[۱۱] و این اثر را ابراهیم بن اسحاق نهاوندی و احمد بن ابی عبدالله برقی روایت کرده‌اند.[۱۲].[۱۳]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی ۲۹۰، ۳۵۹ و۳۸۶.
  2. قاموس الرجال ۹/۲۹۷.
  3. معجم رجال الحدیث ۱۶/۱۲۹.
  4. تنقیح المقال ۳/۱۲۲.
  5. معجم رجال الحدیث ۱۶/۱۲۹.
  6. قاموس الرجال ۹/۲۹۷.
  7. رجال النجاشی ۲/۲۶۹.
  8. رجال النجاشی ۱/۴۱۲.
  9. مستدرکات علم رجال الحدیث ۷/۱۱۶.
  10. رجال النجاشی ۲/۲۶۹.
  11. الذریعه ۶/۳۶۲.
  12. الفهرست (طوسی) ۱۳۱.
  13. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۹۵.