مودت به چه معناست و چه تفاوتی با محبت دارد؟ (پرسش)
مودت به چه معناست و چه تفاوتی با محبت دارد؟ | |
---|---|
موضوع اصلی | مودت به چه معناست و چه تفاوتی با محبت دارد؟ |
مدخل بالاتر | امامت در قرآن / آیه مودت |
مدخل اصلی | ؟ |
تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
مودت به چه معناست و چه تفاوتی با محبت دارد؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث امامت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی امامت مراجعه شود.
پاسخ نخست
حجت الاسلام و المسلمین مهدی مقامی، در کتاب «ولایت و امامت در قرآن» در اینباره گفته است:
«"مَوَدَّةَ" از ماده "ودّ" (به ضمّ و فتح واو) به معنای دوست داشتن چیزی، همراه با تمنّی (آرزوی) تحقّق آن است [۱]. مودّت، ضد عداوت، از یاران عقل و از جمله ارزشهاست: الْمَوَدَّةُ وَ ضِدَّهَا الْعَدَاوَةَ[۲]. در اصطلاح، محبتی است، که در عواطف، گفتار و رفتار انسان تأثیرگذار است[۳].
تفاوت مودت با محبت: مودت، محبت شدیدی است که ابراز میشود و به اطاعت و الگوبرداری از محبوب منجر میشود. آغاز مودت از قلب انسان است، ولی به قلب انسان منحصر نشده و دارای آثاری در رفتار و عملکرد انسان است، به گونهای که اگر نشانههای آن در اعضا و جوارح یا رفتار انسان دیده نشود، از آن به مودّت یاد نمیشود.
تفاوت محبت و مودّت را میتوان چند چیز دانست:
- محبت غریزی، ولی مودّت عقلانی است.
- محبت فردی و مودّت اجتماعی است.
- محبت به میل کم هم اطلاق میشود، ولی مودّت، میل شدید است.
- محبت تشکیلاتی نیست، ولی مودّت تشکیلاتی است.
- محبت رو به کاهش و مودّت رو به افزایش است.
- محبت عامل وحدت نیست، ولی مودّت عامل وحدت است.
- محبت بدون عمل هم میشود، ولی مودّت همراه با عمل و تبعیت است.
- محبت در غریزه، ولی مودّت ریشه در وظیفه دارد»[۴].
پانویس
- ↑ ر.ک: مفردات راغب، ص۸۶۰. ودد: محبة الشئ و تمنی کونه و یستعمل فی کل واحد من المعنیین علی ان المتمنی یتضمن معنی الودة، لأن المتمنی هو تشهی حصول ما توده؛ تفسیر أبوالسعود، ج۱، ص۱۶۹.
- ↑ المحاسن، ج۱، ص۱۹۷. عَنْ سَمَاعَةَ بْنِ مِهْرَانَ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) وَ عِنْدَهُ عِدَّةٌ مِنْ مَوَالِيهِ فَجَرَى ذِكْرُ الْعَقْلِ وَ الْجَهْلِ... وَ الْمَوَدَّةُ وَ ضِدَّهَا الْعَدَاوَةَ.
- ↑ مقامی، مهدی، ولایت و امامت در قرآن، ص:۱۰۲.
- ↑ مقامی، مهدی، ولایت و امامت در قرآن، ص:۱۰۲، ۱۰۳.