نبوت شریعت و قانون (مقاله)
| نبوت، شریعت و قانون | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | علی علی حسینی |
| موضوع | نبوت در معارف و سیره نبوی، سیره سیاسی پیامبر خاتم |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | |
| وابسته به | دانشگاه باقرالعلوم |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر |
|
| شماره | ۳۵ |
| شماره صفحات | از صفحه ۵۳ تا ۷۶ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه تخصصی مجلات نور |
نبوت، شریعت و قانون عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی جایگاه نبی در ساختار سیاسی اسلام و ارتباط قانون اسلامی با شریعت و نبی می‌پردازد. این مقاله ۲۴ صفحه‌ای به قلم علی علی حسینی نگاشته شده و در فصلنامه علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم (شماره ۳۵، پاییز ۱۳۸۵) و سیره سیاسی پیامبر اعظم منتشر گشته است[۱].
چکیده مقاله
نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «از مهم‌ترین شاخصه‌های فلسفه سیاسی اسلام، توجه به نبوت و جایگاه نبی(ص) در ساختار اندیشه سیاسی است. نبی(ص) در فلسفه سیاسی کلاسیک اسلامی از دو جهت، بسیار مورد توجه قرار گرفته است: اول آنکه نبی(ص) در رأس ساختار سیاسی قرار دارد و قوام و دوام مدینه به او بستگی دارد؛ دوم آنکه قانون در مدینه از نبی نشأت می‌گیرد. در تفکر اسلامی نبی(ص) که با عالم فوق قمر در ارتباط است، معارف را در قالب شریعت که هم شامل قواعد فردی - اخلاقی و هم قواعد عمومی - قانون مدینه - می‌شود از جانب خداوند دریافت کرده و به عموم انسان‌ها عرضه می‌نماید. در زمان حضور نبی مکرم اسلام(ص) آیات قرآن و سیره و سنت او مبنای عمل و راهنمای افراد در زمینه امور فردی - خلاقی و امور اجتماعی - قانونی تلقی می‌شد. اما آنچه امروزه برای مسلمانان مبنای عمل است، آیات قرآن و عملکرد معصومین(ع) است. بنابراین اگر نصّ صریحی در قرآن یا سیره معصومین(ع) در مورد خاصی وجود داشته باشد، در آن زمینه نیازی به قانون‌گذاری احساس نمی‌شود. در غیر این صورت می‌توان حکم مورد نیاز را از ادله شرعی استنباط کرد. علم فقه با شیوه‌های خاص خود عهده دار تعیین قواعد و قوانین مورد نیاز است. اما در مواردی که نصّ صریحی وجود ندارد و استناد به سیره یا سایر مستندات نیز امکان‌پذیر نیست، باید آنچه به عنوان قاعده و قانون وضع می‌شود، مطابق با شریعت باشد یا حداقل مخالفتی با آن نداشته باشد. به همین دلیل است که قانون موضوعه در میان مسلمانان، چندان نمی‌تواند جایگاهی داشته باشد و بخش کوچکی از قلمرو قانون در میان مسلمانان را به خود اختصاص می‌دهد. بر این اساس، قانون در دیانت اسلام و به تبع آن در تفکر اسلامی، پیوندی وثیق با دو مفهوم شریعت و نبوت دارد و نبی(ص) به عنوان صاحب، مبلغ و آورنده شریعت، از سوی خداوند، منشأ اصلی و منبع اساسی قواعد مورد نیاز افراد بشر در قالب قانون تلقی خواهد شد»[۲].
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
دراین‌باره اطلاعاتی در دست نیست.