احمد (پیامبر خاتم) در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

با توجه به اینکه [[تاریخ]] متن و ترجمه‌های [[انجیل]] دقیقاً مشخص نیست و افزون بر این که کلمه فوق، در زبان یونانی آن عصر رایج نبوده است [[صحت]] این [[حدس]] را ناممکن میسازد. درست است که [[مسلمانان]] پیش از اواسط [[قرن دوم]] کلمه حاکی از [[پیشگویی]] "[[فارقلیط]]" را درباره [[پیغمبر اسلام]] به کار برده‌اند اما کلمه‌ای که به کار برده‌اند یا برقلیطس یونانی است یا ترجمه صحیح آن منحّ مانای آرامی است. [[تطبیق]] منحّما با [[محمد]] فقط به جهت شباهت صوتی این دو کلمه است و ظاهراً از طرف [[مسیحیان]] نومسلمان [[القاء]] شده است. اگرچه نام محمد از [[عهد]] [[حضرت محمد]]{{صل}} به بعد به عنوان نام خاص در میان مسلمانان به کار رفته است و نام‌های [[محمود]]، حمید و حمید در نخستین قرن [[اسلامی]] وجود داشته اما استعمال نام [[احمد]] به صورت نام خاص در میان مسلمانان ظاهراً از حدود[[سال]] ۱۲۵ آغاز شده است. به همین جهت [[استنباط]] شده که کلمه احمد در [[قرآن]] نباید هم چون نام خاص بلکه به صورت صفت در نظر گرفته شود و عَلَمیت آن از زمانی است که حضرت محمد{{صل}} را با فارقلیط یکی دانسته‌اند و اشاراتی را که گاه گاهی در اشعار [[عربی]] قرن نخستین به پیغمبر اسلام{{صل}} به عنوان احمد شده است را با [[ضرورت]] ناشی از وزن شعری توجیه کرده‌اند<ref>دانشنامه ایران و اسلام، ج۹، ص۱۲۱۰.</ref>.

وجود بیش از یک نام برای [[پیامبر]]{{صل}} و به‌ویژه نام [[احمد]] از همان نیمه سده نخستین [[هجری]] وجود داشته است. برخی از [[عالمان]] سده‌های میانه [[اسلامی]] معتقدند که هرگز کسی پیش از [[پیامبر اسلام]] [[احمد]] نامیده نشده است و این امر نشانه‌ای از [[حکمت خداوند]] دانسته شده تا کسی با احمد [[بشارت]] داده شده از سوی [[مسیح]] مشتبه نگردد، اما نمونه‌هایی پراکنده از تداول این نام در میان [[عرب پیش از اسلام]] به دست آمده است. به رغم کاربرد احمد به عنوان نام پیامبر{{صل}} تا دهه‌های پایانی سده اول قمری نام احمد برخلاف نام‌های هم‌ریشه آن ([[محمود]]، [[محمد]] و حمید) تداول نیافته بود<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱، ص۶۸۰-۶۸۴.</ref>.