احمد (پیامبر خاتم) در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره [[عَلَم]] (نام مخصوص) یا [[وصف]] مشهور بودن احمد برای پیامبر{{صل}}، به اتّفاق نظری نمی‌توان دست یافت ؛ ولی ادلّه‌ای دیدگاه نخست را [[تأیید]] می‌کند. در روایتی از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] شده که به [[آمنه]]، [[مادر پیامبر]]، در دوران بارداری ندا رسید که نام فرزند خود را احمد بگذارد.<ref>الطبقات، ج‌۱، ص‌۷۹.</ref> در گزارش دیگری همین مضمون از خود آمنه نیز نقل شده است.<ref>الطبقات، ج‌۱، ص‌۱۲۰.</ref> در [[روایت]] دیگری از [[امام باقر]]{{ع}} نقل شده که [[ابوطالب]]، [[عموی پیامبر]] در [[روز]] هفتم ولادت حضرت، این نام را برای وی برگزید و سبب این نام‌گذاری را [[ستایش]] [[آسمانیان]] و زمینیان از حضرت دانست.<ref>الکافی، ج‌۶، ص‌۳۴.</ref> در روایتی از خود [[پیامبر اسلام]]، وجه نام‌گذاری او به محمّد ستایش زمینیان از حضرت و به احمد ستوده‌تر بودن او نزد آسمانیان دانسته شده است<ref>تفسیر قمی، ج‌۲، ص‌۳۷۸.</ref>.<ref>[[احمد حسین شریفی|شریفی]] و [[ابوالفضل روحی|روحی]]، [[احمد - شریفی و روحی (مقاله)|مقاله «احمد»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>

درباره تقدم نام‌گذاری پیامبر به محمّد یا احمد، دیدگاه‌های گوناگونی مطرح شده است ؛ برخی با استفاده از آیه‌ {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِينٌ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که عیسی پسر مریم گفت: ای بنی اسرائیل! من فرستاده خداوند به سوی شمایم، توراتی را که پیش از من بوده است راست می‌شمارم و نویددهنده به پیامبری هستم که پس از من خواهد آمد، نام او احمد است؛ امّا چون برای آنان برهان‌ها (ی روشن) آورد، گفتند: این جادویی آشکار است» سوره صف، آیه ۶.</ref> که نام احمد را صادر شده از [[زبان]] [[عیسی]]{{ع}} می‌داند، تقدّم نام احمد را [[قطعی]] دانسته،<ref>الروض الانف، ج‌۲، ص‌۱۵۲‌ـ‌۱۵۳.</ref> معتقدند بنابر [[منابع تاریخی]] [[یهود]]، افرادی حتّی پیش از تولّد حضرت، از نام، ویژگی‌ها و [[زمان]] تولّد وی [[آگاهی]] داشتند.<ref>تاریخ دمشق، ج‌۳، ص‌۴۱۵‌ـ‌۴۵۷؛ تفسیر قرطبی، ج‌۱۸، ص‌۵۵؛ السیره‌النبویه، ج‌۱، ص‌۲۰۴‌ـ‌۲۱۴.</ref> عدّه‌ای دیگر با استفاده از این گزارش [[تاریخی]] که نام احمد پیش از پیامبر اسلام، هیچ سابقه‌ای میان [[عرب]] نداشته و پیش از او کسی به این اسم، نامیده نشده است، بر تقدم شهرت [[محمد]] بر احمد [[اصرار]] دارند.<ref>الشفاء، ج‌۱، ص‌۲۲۹؛ الموسوعة الذهبیه، ج‌۲، ص‌۶۳۳‌.</ref> برخی از این گروه این‌گونه نام‌گذاری را نشانه‌ای از [[حکمت]] و [[لطف خداوند]] دانسته‌اند تا کسی با احمدِ مورد [[بشارت]] [[عیسی]]{{ع}} مشتبه نشود ؛ امّا پژوهش‌های [[تاریخی]]، بر وجود این نام میان برخی از [[قبایل]] [[اعراب جاهلی]] و پیش از [[اسلام]]، [[گواهی]] می‌دهد<ref>جمهرة انساب العرب، ص‌۴۰۰؛ الاشتقاق، ج‌۱، ص‌۹.</ref>.<ref>[[احمد حسین شریفی|شریفی]] و [[ابوالفضل روحی|روحی]]، [[احمد - شریفی و روحی (مقاله)|مقاله «احمد»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>

#[[مبالغه]] در فاعل، یعنی او بیشتر از سایرین [[حمد]] خدای را می‌گوید.

[[علامه طباطبایی]] در تفسیر خود به بیان این مطلب می‌پردازد که مفهوم [[بشارت]] دادن [[عیسی]]{{ع}} به آمدن [[پیامبر اسلام]]{{صل}} این است که [[دین اسلام]] اتم و اکمل است و همچنین نام معروف [[پیامبر]]{{صل}} را [[احمد]] عنوان می‌کند و سخن خود را با ادله‌ای از انجیل، [[تورات]] و اشعار [[شاعران]] [[عرب]] [[تأیید]] و محکم می‌سازد<ref>ترجمه المیزان، ج۱۹، ص۴۲۶-۴۲۷.</ref>. تمام پیامبران ستاینده و [[حامد]] خدایند و پیامبر ما، [[محمد]] بیشتر از ایشان ستاینده است و این کلمه از صیغه (أفْعَلَ برای [[تفضیل]]) به اسم (خاص) نقل شده است <ref>تفسیر هدایت، ج۱۵، ص۳۷۹.</ref>.<ref>[[مرضیه السادات کدخدایی|کدخدایی، مرضیه السادات]]، [[احمد - کدخدایی (مقاله)|مقاله «احمد»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref>