پرش به محتوا

دهم ذی‌حجه: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۳ بایت حذف‌شده ،  ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = ذی‌حجه
| موضوع مرتبط = ذی‌حجه
خط ۶۰: خط ۵۹:
==ابلاغ آیات برائت==
==ابلاغ آیات برائت==
{{اصلی|ابلاغ آیات برائت}}
{{اصلی|ابلاغ آیات برائت}}
[[آیات برائت]] [[روز اول ذیحجه]] نازل شده و در همان روز [[پیامبر]]{{صل}} [[ابوبکر]] را به همراه [[آیات]] به سوی [[مکه]] گسیل داشت تا آنها را به اهالی مکه [[ابلاغ]] کند. پس از ارسال آن، به پیامبر{{صل}} [[وحی]] نازل شد که این آیات را یا خودت و یا کسی از خودت باید ابلاغ کند. از این‌رو پیامبر{{صل}} علی{{ع}} را فرستاد تا آیات را از وی بگیرد و خود آن را ابلاغ کند.
[[آیات برائت]] [[روز اول ذیحجه]] نازل شده و در همان روز [[پیامبر]]{{صل}} [[ابوبکر]] را به همراه [[آیات]] به سوی [[مکه]] گسیل داشت تا آنها را به اهالی مکه [[ابلاغ]] کند. پس از ارسال آن، به پیامبر{{صل}} [[وحی]] نازل شد که این آیات را یا خودت و یا کسی از خودت باید ابلاغ کند. از این‌رو پیامبر{{صل}} علی{{ع}} را فرستاد تا آیات را از وی بگیرد و خود آن را ابلاغ کند.
روز دهم ذیحجه چنان‌که [[قرآن]] به آن تصریح فرموده است یکی از روزهایی است که آیات برائت در آن ابلاغ شد.
روز دهم ذیحجه چنان‌که [[قرآن]] به آن تصریح فرموده است یکی از روزهایی است که آیات برائت در آن ابلاغ شد.
خط ۹۵: خط ۹۵:
==عید قربان==
==عید قربان==
{{اصلی|عید قربان}}
{{اصلی|عید قربان}}
[[روز]] دهم [[ذیحجه]]، عید قربان، یکی از عیدهای بزرگ [[مسلمانان]] است. در [[عید]] سعید قربان حاجیانی که به [[زیارت]] [[خانه خدا]] رفته‌اند، به [[دستور خداوند]] و برای رضای او [[قربانی]] می‌کنند و خاطره [[پیامبر بزرگ الهی]]، [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} را زنده و گرامی می‌دارند.
[[روز]] دهم [[ذیحجه]]، عید قربان، یکی از عیدهای بزرگ [[مسلمانان]] است. در [[عید]] سعید قربان حاجیانی که به [[زیارت]] [[خانه خدا]] رفته‌اند، به [[دستور خداوند]] و برای رضای او [[قربانی]] می‌کنند و خاطره [[پیامبر بزرگ الهی]]، [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} را زنده و گرامی می‌دارند.
خداوند برای آزمودن [[ایمان]] و [[اخلاص]] به حضرت ابراهیم{{ع}} مأموریت داد تا فرزندش [[حضرت اسماعیل]]{{ع}} را در [[راه خدا]] قربانی کند. حضرت ابراهیم{{ع}} با وجود [[دشواری]] این کار، به [[فرمان الهی]] گردن نهاد و برای اجرای این مأموریت مهیا شد، اما هرچه تلاش کرد، کارد گلوی فرزندش حضرت اسماعیل{{ع}} را نبرید.
خداوند برای آزمودن [[ایمان]] و [[اخلاص]] به حضرت ابراهیم{{ع}} مأموریت داد تا فرزندش [[حضرت اسماعیل]]{{ع}} را در [[راه خدا]] قربانی کند. حضرت ابراهیم{{ع}} با وجود [[دشواری]] این کار، به [[فرمان الهی]] گردن نهاد و برای اجرای این مأموریت مهیا شد، اما هرچه تلاش کرد، کارد گلوی فرزندش حضرت اسماعیل{{ع}} را نبرید.
خط ۲۳۵: خط ۲۳۶:


[[رده:ذی‌حجه]]
[[رده:ذی‌حجه]]
[[رده:مدخل]]
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش