معاهده با امیران و طوایف محلی شبه جزیره عربستان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[معاهده با امیران و طوایف محلی شبه جزیره عربستان در نهج البلاغه]] - [[معاهده با امیران و طوایف محلی شبه جزیره عربستان در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = معاهده با امیران و طوایف محلی شبه جزیره عربستان (پرسش)}}

==مقدمه==

==[[پیمان]] با سه [[طایفه]] بزرگ [[یهود]] در [[مدینه]]<ref>این پیمان غیر از آن پیمانی مشهوری است که پیامبر{{صل}} با مردم مدینه و یهودیان این شهر به امضاء رساندند.</ref>==

==[[نامه]] به [[قبیله]] عبدالقیس در [[بحرین]]==

*از [[محمد]]{{صل}}، [[پیامبر خدا]] به [[اکبر بن عبدالقیس]]. ایشان با وجود لغزش‌های بزرگ و کارهای ناروایی که در [[جاهلیت]] مرتکب شده‌اند در [[پناه]] [[خدا]] و [[پیامبر]] او هستند. آنها باید بر [[پیمان]] خویش [[استوار]] باشند. کسی نباید راه خواربار را بر ایشان ببندد و آنها را از [[آب]] [[باران]] [[محروم]] کند. همچنین نباید هنگام رسیدن میوه‌ها آنان را از چیدن آنها منع کند. علاء بن حضرمی، [[نماینده]] [[پیامبر]]{{صل}} است در صحرا، دریا و [[شهر]]، نزد بزرگان و آنچه از آنجا به دست می‌آید.

==[[پیمان]] با بنی‌نهد==

==[[پیمان]] [[پیامبر]]{{صل}} با [[مسیحیان]] [[نجران]]==

*دارایی‌های [[مردم]] [[نجران]] و [[مردم]] پیرامون آن، جان‌هایشان، [[آیین]] و پرستش‌گاه‌هایشان، کسان حاضر و [[غایب]] و بستگان نزدیک ایشان و آنچه از اندک و بسیار در دست دارند در [[پناه]] [[خدا]] و در [[حمایت]] [[فرستاده خدا]]، [[محمد]]{{صل}} است؛ هیچ اسقفی از [[مقام]] خویش و هیچ [[راهب]] و کاهنی از [[مقام]] خود برکنار نخواهد شد؛ هر مسئولیتی که داشته‌اند و یا اگر خونی به گردن آنها باشد دامن ایشان را نخواهد گرفت؛ برای [[پیکار]] با [[دشمنان اسلام]] گسیل نخواهند شد؛ یک درهم [[دارایی]] از ایشان ستانده نخواهد شد و پای هیچ لشکری به سرزمین آنان نخواهد رسید. هر کس از ایشان حقی بخواهد، [[دادگری]] و [[انصاف]] در میانشان [[حاکم]] خواهد بود، به گونه‌ای که نه [[ستم]] کنند و نه [[ستم]] ببیند. از این پس، هر کس رباخواری کند از [[پیمان]] و [[امان]] من به دور است. هیچ کس از [[مردم]] [[نجران]] نباید به [[جرم]] [[ستمکاری]] کسی دیگر [[کیفر]] ببیند تا آن گاه که اینان [[نیک‌خواه]] و در [[پیمان]] خویش [[درستکار]] و از سنگینی [[گناه]] [[ستمگری]]، به دور باشند. [[پناه]] [[خدا]] و [[تعهد]] [[محمد]]، [[رسول خدا]]{{صل}} بر این کار [[پیمان‌نامه]] [[استوار]] خواهد بود تا آنکه [[خداوند]]، [[فرمان]] خویش را به کار گیرد"<ref>احمد بن یحیی بلاذری، فتوح البلدان، ص۷۲-۷۳؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۱۹- ۲۳۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[معاهده با امیران و طوایف محلی شبه جزیره عربستان (مقاله)|معاهده با امیران و طوایف محلی شبه جزیره عربستان]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۸۹-۲۹۰.</ref>.

==[[نامه]] به [[مالک بن نمط]] و [[قبیله]] [[همدان]]==

*به [[نام خداوند]] [[بخشنده]] [[مهربان]]. این فرمانی است از سوی [[محمد]]{{صل}}، [[رسول خدا]]{{صل}} برای [[مردم]] منطقه خارف، جناب‌الهضب و حقایق‌الرمل، به وسیله [[نماینده]] ایشان ذی‌المشعار برای [[مالک بن نبط]]: شما تا آن گاه که به این [[پیمان]] و درستکاری تن دهید، بلندی‌ها و نواحی سخت سرزمین‌های یاد شده، از آن شما خواهد بود که از گیاهان آن بهره ببرید و دام‌های خویش را در زمین‌های بدون مالک آن بچرانید. ما نیز از [[نسل]] و فراورده شتران و گوسفندان بهره‌مند خواهیم شد. ایشان از پرداخت [[زکات]] شتران پیر، نوزاد شتر، [[زکات]] هر حیوان اهلی پیر، پرندگان خانگی، قوچی که پوست آن را دباغی کنند و گاو و گوسفند سالمی که شش سال داشته باشد، معاف هستند"<ref>نویری، نهایة الارب فی فنون الادب، ج۱۸، ص۱۱-۱۲؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۹۸؛ محمد بن یوسف صالحی، سبل الهدی و الرشاد فی سیرة خیر العباد، ج۲، ص۱۰۱؛ قاضی ابرقوه، سیرت رسول الله{{صل}}، ج۲، ص۱۰۵۵.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[معاهده با امیران و طوایف محلی شبه جزیره عربستان (مقاله)|معاهده با امیران و طوایف محلی شبه جزیره عربستان]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۹۱-۲۹۲.</ref>.

== منابع ==

{{پانویس}}

[[رده:معاهده با امیران و طوایف محلی شبه جزیره عربستان]]