پرش به محتوا

کفر در برابر ایمان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'جلیل' به 'جلیل'
جز (جایگزینی متن - 'جلیل' به 'جلیل')
خط ۱۲: خط ۱۲:
۱. [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند:
۱. [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند:
{{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ نَصَبَ عَلِيّاً{{ع}} عَلَماً بَيْنَهُ وَ بَيْنَ خَلْقِهِ فَمَنْ عَرَفَهُ كَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ أَنْكَرَهُ كَانَ كَافِراً وَ مَنْ جَهِلَهُ كَانَ ضَالًّا وَ مَنْ نَصَبَ مَعَهُ شَيْئاً كَانَ مُشْرِكاً وَ مَنْ جَاءَ بِوَلَايَتِهِ دَخَلَ الْجَنَّةَ}}<ref>اصول کافی، ج۱، ص۴۳۷، حدیث ۷، {{عربی|بَابٌ فِيهِ نُتَفٌ وَ جَوَامِعُ مِنَ الرِّوَايَةِ فِي الْوَلَايَةِ}}؛ بحار الانوار، ج۳۲، ص۳۲۴، حدیث ۳۰۰، باب ۸ {{عربی|باب حکم من حارب علیّا أمیرالمؤمنین}}.</ref>؛
{{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ نَصَبَ عَلِيّاً{{ع}} عَلَماً بَيْنَهُ وَ بَيْنَ خَلْقِهِ فَمَنْ عَرَفَهُ كَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ أَنْكَرَهُ كَانَ كَافِراً وَ مَنْ جَهِلَهُ كَانَ ضَالًّا وَ مَنْ نَصَبَ مَعَهُ شَيْئاً كَانَ مُشْرِكاً وَ مَنْ جَاءَ بِوَلَايَتِهِ دَخَلَ الْجَنَّةَ}}<ref>اصول کافی، ج۱، ص۴۳۷، حدیث ۷، {{عربی|بَابٌ فِيهِ نُتَفٌ وَ جَوَامِعُ مِنَ الرِّوَايَةِ فِي الْوَلَايَةِ}}؛ بحار الانوار، ج۳۲، ص۳۲۴، حدیث ۳۰۰، باب ۸ {{عربی|باب حکم من حارب علیّا أمیرالمؤمنین}}.</ref>؛
[[خداوند]] [[عزیز]] و [[جلیل]] میان خود و مخلوقاتش، امیرالمؤمنین علی{{ع}} را نشانه [[هدایت]] قرار داده است؛ پس هر کس او را به این [[منصب]] و [[مقام]] بشناسد، [[مؤمن]] است و هر کس این مقام او را [[انکار]] کند [[کافر]] است و هر کس نسبت به این مقام او [[جاهل]] باشد، [[گمراه]] است و هر کس در این منصب برای وی شریکی قرار دهد [[مشرک]] است و [[روز قیامت]] هر که [[ولایت]] او را داشته باشد به [[بهشت]] می‌رود.
[[خداوند]] [[عزیز]] و جلیل میان خود و مخلوقاتش، امیرالمؤمنین علی{{ع}} را نشانه [[هدایت]] قرار داده است؛ پس هر کس او را به این [[منصب]] و [[مقام]] بشناسد، [[مؤمن]] است و هر کس این مقام او را [[انکار]] کند [[کافر]] است و هر کس نسبت به این مقام او [[جاهل]] باشد، [[گمراه]] است و هر کس در این منصب برای وی شریکی قرار دهد [[مشرک]] است و [[روز قیامت]] هر که [[ولایت]] او را داشته باشد به [[بهشت]] می‌رود.


۲. [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند:
۲. [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند:
خط ۴۸: خط ۴۸:
۱۰. امام صادق{{ع}} فرمود:
۱۰. امام صادق{{ع}} فرمود:
{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} طَاعَةُ عَلِيٍّ{{ع}} ذُلٌّ وَ مَعْصِيَتُهُ كُفْرٌ بِاللَّهِ قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ كَيْفَ يَكُونُ طَاعَةُ عَلِيٍّ{{ع}} ذُلًّا وَ مَعْصِيَتُهُ كُفْراً بِاللَّهِ قَالَ إِنَّ عَلِيّاً{{ع}} يَحْمِلُكُمْ عَلَى الْحَقِّ فَإِنْ أَطَعْتُمُوهُ ذَلَلْتُمْ وَ إِنْ عَصَيْتُمُوهُ كَفَرْتُمْ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}<ref>الکافی، ج۲، ص۳۸۸، باب الکفر.</ref>؛
{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} طَاعَةُ عَلِيٍّ{{ع}} ذُلٌّ وَ مَعْصِيَتُهُ كُفْرٌ بِاللَّهِ قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ كَيْفَ يَكُونُ طَاعَةُ عَلِيٍّ{{ع}} ذُلًّا وَ مَعْصِيَتُهُ كُفْراً بِاللَّهِ قَالَ إِنَّ عَلِيّاً{{ع}} يَحْمِلُكُمْ عَلَى الْحَقِّ فَإِنْ أَطَعْتُمُوهُ ذَلَلْتُمْ وَ إِنْ عَصَيْتُمُوهُ كَفَرْتُمْ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}<ref>الکافی، ج۲، ص۳۸۸، باب الکفر.</ref>؛
[[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: [[اطاعت از علی]]{{ع}} [[ذلّت]] و [[خواری]] به همراه دارد<ref>مقصود این است که: حق، سخت و سنگین است و پیروانش کم و مخالفان آن زیاد، در نتیجه، پیروان حق در مقابل اکثر قرار می‌گیرند و قهرا در چشم آنها خوار می‌باشند. و احتمال دارد مقصود این باشد که: ذلت و خواری در دنیا و در نزد مردم است؛ زیرا اطاعتش موجب ترک دنیا و ترک زیورهای آن است، و موجب می‌شود که به تقسیم مساوی بین شریف و وضیع راضی باشد، و به حکم حلال قناعت کند، و تواضع نموده، تکبّر نورزد، و تمامی اینها از چیزهایی است که موجب ذلّت نزد مردم دنیا شود، و احتمال اول اقرب است.</ref>، و [[معصیت]] و [[نافرمانی]] او [[کفر]] به بار آورد. عرض شد: ای [[رسول خدا]]! چگونه [[اطاعت از علی]]{{ع}} [[خواری]] به همراه دارد و نافرمانی‌اش کفر به بار آرد؟ فرمود: علی{{ع}} شما را به [[حق]] وا می‌دارد؛ اگر اطاعتش کنید (در [[دنیا]] و در نظر [[مردم]]) [[خوار]] می‌شوید و اگر نافرمانی‌اش کنید، به [[خدای عزیز]] و [[جلیل]] [[کافر]] می‌شوید (زیرا از خلاف حق، [[پیروی]] کرده [[اید]].)
[[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: [[اطاعت از علی]]{{ع}} [[ذلّت]] و [[خواری]] به همراه دارد<ref>مقصود این است که: حق، سخت و سنگین است و پیروانش کم و مخالفان آن زیاد، در نتیجه، پیروان حق در مقابل اکثر قرار می‌گیرند و قهرا در چشم آنها خوار می‌باشند. و احتمال دارد مقصود این باشد که: ذلت و خواری در دنیا و در نزد مردم است؛ زیرا اطاعتش موجب ترک دنیا و ترک زیورهای آن است، و موجب می‌شود که به تقسیم مساوی بین شریف و وضیع راضی باشد، و به حکم حلال قناعت کند، و تواضع نموده، تکبّر نورزد، و تمامی اینها از چیزهایی است که موجب ذلّت نزد مردم دنیا شود، و احتمال اول اقرب است.</ref>، و [[معصیت]] و [[نافرمانی]] او [[کفر]] به بار آورد. عرض شد: ای [[رسول خدا]]! چگونه [[اطاعت از علی]]{{ع}} [[خواری]] به همراه دارد و نافرمانی‌اش کفر به بار آرد؟ فرمود: علی{{ع}} شما را به [[حق]] وا می‌دارد؛ اگر اطاعتش کنید (در [[دنیا]] و در نظر [[مردم]]) [[خوار]] می‌شوید و اگر نافرمانی‌اش کنید، به [[خدای عزیز]] و جلیل [[کافر]] می‌شوید (زیرا از خلاف حق، [[پیروی]] کرده [[اید]].)


۱۱. [[امام کاظم]]{{ع}} فرمود:
۱۱. [[امام کاظم]]{{ع}} فرمود:
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش