سیره عبادی امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره عبادت و تهجّد و [[شب زنده داری]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[یحیی بن فضل نوفلی]] گوید: در [[بغداد]] [[محضر امام]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}} رسیدم دیدم که حضرت پس از [[نماز عصر]] دستان مبارکش را به [[دعا]] برداشت و برای [[تعجیل فرج امام مهدی]]{{ع}} دعا فرمود. وقتی من از آن حضرت در این باره پرسیدم در پاسخ فرمود: {{متن حدیث|ذَلِكَ الْمَهْدِيُّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ{{صل}}... أَسْمَرُ اللَّوْنِ يَعْتَادُهُ مَعَ سُمْرَتِهِ صُفْرَةٌ مِنْ سَهَرِ اللَّيْلِ بِأَبِي مَنْ لَيْلَهُ يَرْعَى النُّجُومَ سَاجِداً وَ رَاكِعاً بِأَبِي مَنْ لَا يَأْخُذُهُ فِي اللَّهِ لَوْمَةُ لَائِمٍ مِصْبَاحُ الدُّجَى بِأَبِي الْقَائِمُ بِأَمْرِ اللَّهِ}}<ref>بحارالانوار، ج۸۳، ص۸۱.</ref>؛ او [[مهدی]]{{ع}} از [[آل محمد]]{{عم}} است... با وجود اینکه رنگ چهره‌اش گندمی است، بر اثر تهجّد و [[شب‌زنده‌داری]]، رنگش به زردی متمایل است، پدرم فدای کسی باد که شب‌ها در حال [[سجده]] و [[رکوع]]، طلوع و [[غروب]] [[ستارگان]] را نظاره می‌کند. و پدرم فدای کسی که در راه [[خشنودی خدا]]، [[سرزنش]] هیچ سرزنش‌کننده‌ای در او اثر نمی‌گذارد، هم او که روشنی‌بخش [[تاریکی]] است. پدرم فدای کسی که به امر [[خدا]] [[قیام]] می‌نماید.

نیز آن حضرت در توصیف [[خشوع]] شدید [[حضرت مهدی]]{{ع}} در برابر [[خدا]] می‌فرمایند: {{متن حدیث|المَهدِیّ خاشِعُ للهِ کَخُشوعِ النَّسرِ لِجَنَاحِه}}<ref>التشریف بالمنن فی التعریف بالفتن، ص۱۵۳.</ref>؛ «[[مهدی]]{{ع}} در برابر [[خداوند]] [[فروتن]] است، همچون [[عقاب]] در برابر بالش». در این [[کلام]] [[حضرت رضا]]{{ع}}، خشوع کردن حضرت مهدی{{ع}} در برابر خداوند به انعطاف پذیری شیشه [[تشبیه]] شده است، شاید منظور این باشد که همان طور که شیشه زود می‌شکند و خورد می‌شود همان طور هم مهدی{{ع}} در مقابل خدا خورد می‌شود و خشوع می‌نماید.