ولایت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←قلمرو ولایت فقیه
| خط ۲۰۲: | خط ۲۰۲: | ||
۱. [[تربیت شاگردان]] دانشمند در [[زمان]] امامین [[صادقین]]{{ع}}؛ ۲. پاسخ به [[پرسش‌ها]] و [[مناظره]] با [[دانشمندان]] [[ملل]] [[جهان]] (مثل [[مناظره امام]] صادق{{ع}} با [[اسقف]] [[مسیحیان]])<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۴۶، ص۳۰۷-۳۱۳.</ref>؛ ۳. بهره‌گیری از [[موعظه]] و [[ارشاد]] برای انتقال [[اندیشه]] درست [[اسلامی]]؛ ۴. برخورد با دانشمندان [[دنیا]] پرست؛ مانند [[نامه امام]] [[سجاد]]{{ع}} به [[زهری]]<ref>حرانی، تحف العقول، ص۲۷۴-۲۷۷.</ref>؛ ۵. نشر آثار [[تربیتی]] و [[اخلاقی]] (مانند [[رساله حقوق]] و [[صحیفه سجادیه]])؛ ۶. [[دفاع از مبانی]] اسلامی در برابر امواج [[فکری]] [[بیگانگان]] (مانند [[مناظره امام رضا]]{{ع}} با بزرگان [[یهودی]]، [[مسیحی]]، [[زردشتی]] و [[منکران خدا]])<ref>صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۱۵۴-۱۷۸.</ref>؛ ۷. [[مبارزه با انحرافات]] فکری چون [[غلو]]، مانند [[تبرّی]] [[امام هادی]]{{ع}} از [[غلات]] و طرد آنان از [[جامعه]] [[شیعی]]<ref>عاملی، وسائل الشیعه، ج ۱۵، ص۱۲۴؛ ج۲۸، ص۳۱۹.</ref>. | ۱. [[تربیت شاگردان]] دانشمند در [[زمان]] امامین [[صادقین]]{{ع}}؛ ۲. پاسخ به [[پرسش‌ها]] و [[مناظره]] با [[دانشمندان]] [[ملل]] [[جهان]] (مثل [[مناظره امام]] صادق{{ع}} با [[اسقف]] [[مسیحیان]])<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۴۶، ص۳۰۷-۳۱۳.</ref>؛ ۳. بهره‌گیری از [[موعظه]] و [[ارشاد]] برای انتقال [[اندیشه]] درست [[اسلامی]]؛ ۴. برخورد با دانشمندان [[دنیا]] پرست؛ مانند [[نامه امام]] [[سجاد]]{{ع}} به [[زهری]]<ref>حرانی، تحف العقول، ص۲۷۴-۲۷۷.</ref>؛ ۵. نشر آثار [[تربیتی]] و [[اخلاقی]] (مانند [[رساله حقوق]] و [[صحیفه سجادیه]])؛ ۶. [[دفاع از مبانی]] اسلامی در برابر امواج [[فکری]] [[بیگانگان]] (مانند [[مناظره امام رضا]]{{ع}} با بزرگان [[یهودی]]، [[مسیحی]]، [[زردشتی]] و [[منکران خدا]])<ref>صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۱۵۴-۱۷۸.</ref>؛ ۷. [[مبارزه با انحرافات]] فکری چون [[غلو]]، مانند [[تبرّی]] [[امام هادی]]{{ع}} از [[غلات]] و طرد آنان از [[جامعه]] [[شیعی]]<ref>عاملی، وسائل الشیعه، ج ۱۵، ص۱۲۴؛ ج۲۸، ص۳۱۹.</ref>. | ||
=== [[قلمرو ولایت | === [[قلمرو ولایت فقیه]] === | ||
از مطالب گفته شده به دست آمد که ولایت دارای مراتبی است، بالاترین مرتبه آن ویژه [[پیامبر]] و اوصیای طاهرین آن [[حضرت]] که قابل [[تفویض]] به دیگران نیست. مثل [[ولایت تکوینی]] به معنای [[تصرف در عالم وجود]] و یا ولایت تشریعی آنان. اما برخی از [[مراتب ولایت]] همانند ولایت بر افتا، [[قضاوت]] و یا [[حکومت]]، مختص به آن بزرگوران نیست و فقیه می‌تواند آن را داشته باشد<ref>{{عربی|فاعلم أنّ للولایة مرتبةً علیا مختصّةً بالنبیّ صلَّی اللَّه علیه و آله و سلَّم وأوصیائه الطاهرین وغیر قابلة للتفویض إلی أحد، وهی بین تکوینیّة یعبّر عنها بالولایة التکوینیّة التی بها یتصرف النبیّ صلَّی اللَّه علیه و آله و سلَّم فی الکون.. وبین التشریعیّة التی یشیر إلیها قوله سبحانه: {{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ}} وهی مختصّة بالنبیّ وأوصیائه المعصومین، فهم أولی بالمؤمنین من أنفسهم وأموالهم. وأمّا غیر المختصّ بهم، فإنّما هو مقام الافتاء والقضاء، والولایة؛ التی أظهر مصادیقها نظم البلاد والجهاد والدفاع وسدّ الثغور وإجراء الحدود، وأخذ الزکاة وإقامة الجمعة وغیرها. فالأوّلان من هذه المناصب (الثلاثة) ثابتان للفقیه- باتفاق الکلمة- کما سیوافیک بیانه عند بیان السلطات الثلاث}}، سبحانی، شیخ جعفر، مفاهیم القرآن، ج۲، ص۲۲۳.</ref>. | از مطالب گفته شده به دست آمد که ولایت دارای مراتبی است، بالاترین مرتبه آن ویژه [[پیامبر]] و اوصیای طاهرین آن [[حضرت]] که قابل [[تفویض]] به دیگران نیست. مثل [[ولایت تکوینی]] به معنای [[تصرف در عالم وجود]] و یا ولایت تشریعی آنان. اما برخی از [[مراتب ولایت]] همانند ولایت بر افتا، [[قضاوت]] و یا [[حکومت]]، مختص به آن بزرگوران نیست و فقیه می‌تواند آن را داشته باشد<ref>{{عربی|فاعلم أنّ للولایة مرتبةً علیا مختصّةً بالنبیّ صلَّی اللَّه علیه و آله و سلَّم وأوصیائه الطاهرین وغیر قابلة للتفویض إلی أحد، وهی بین تکوینیّة یعبّر عنها بالولایة التکوینیّة التی بها یتصرف النبیّ صلَّی اللَّه علیه و آله و سلَّم فی الکون.. وبین التشریعیّة التی یشیر إلیها قوله سبحانه: {{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ}} وهی مختصّة بالنبیّ وأوصیائه المعصومین، فهم أولی بالمؤمنین من أنفسهم وأموالهم. وأمّا غیر المختصّ بهم، فإنّما هو مقام الافتاء والقضاء، والولایة؛ التی أظهر مصادیقها نظم البلاد والجهاد والدفاع وسدّ الثغور وإجراء الحدود، وأخذ الزکاة وإقامة الجمعة وغیرها. فالأوّلان من هذه المناصب (الثلاثة) ثابتان للفقیه- باتفاق الکلمة- کما سیوافیک بیانه عند بیان السلطات الثلاث}}، سبحانی، شیخ جعفر، مفاهیم القرآن، ج۲، ص۲۲۳.</ref>. | ||