حلیت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

* [[اباحه]] و [[مباح]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۰.</ref> در مقابل [[حرام]]. اصل آن "حِلّ" به معنای گره‌گشایی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۲۸.</ref>.  

*{{متن قرآن|وَلَا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَذَا حَلَالٌ وَهَذَا حَرَامٌ}}<ref>«و بر هر چه زبانتان به دروغ وصف می‌کند، نگویید: «این حلال است و آن حرام» تا بر خداوند دروغ بندید زیرا آنان که بر خداوند دروغ می‌بندند رستگار نمی‌گردند» سوره نحل، آیه ۱۱۶.</ref>.

* [[خداوند متعال]] ملاک حلال‌بودن را طیب‌بودن آن ذکر کرده است: {{متن قرآن|فَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلَالًا طَيِّبًا}}<ref>«پس، از آنچه خداوند روزی شما کرده است حلال و پاکیزه بخورید» سوره نحل، آیه ۱۱۴.</ref>. طیب‌ بودن یعنی [[ملایمت]] و [[سازگاری]] با طبع [[انسان]]. آنچه [[خداوند]] در مقابل [[حلال]] قرار داده و آن را مشخص و معیّن نموده، "[[حرام]]" است که در [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ}}<ref>«جز این نیست که (خداوند) مردار و خون و گوشت خوک و آنچه را به نام جز خداوند ذبح شده باشد بر شما حرام کرده است» سوره نحل، آیه ۱۱۵.</ref> موارد آن شمارش شده است: میته (گوشت حیوان مرده)، [[خون]]، گوشت خوک، گوشت [[قربانی]] برای غیر [[خدا]] (مانند [[بت]] و اشیاء وهمی و [[الهه]] و...)<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۲، ص۳۶۴.</ref>.

== منابع ==