نیایش بیست و یکم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
این [[نیایش]] آن [[حضرت]] است به هنگامی که پیشامدی او را [[اندوهگین]] می‌کرد. | این [[نیایش]] آن [[حضرت]] است به هنگامی که پیشامدی او را [[اندوهگین]] می‌کرد. | ||
[[غم]] و [[اندوه]] از حالاتی است که در [[زندگی]] به سراغ ما می‌آید، [[راحتی]] و [[آسایش]] را از ما می‌گیرد، [[جسم]] ما را [[تخریب]] می‌کند و به کار و فعالیت ما آسیب می‌رساند. اما علت غم و اندوه چیست؟ روشن است که [[علل]] متعدد دارد: | [[غم]] و [[اندوه]] از حالاتی است که در [[زندگی]] به سراغ ما می‌آید، [[راحتی]] و [[آسایش]] را از ما می‌گیرد، [[جسم]] ما را [[تخریب]] می‌کند و به کار و فعالیت ما آسیب می‌رساند. اما علت غم و اندوه چیست؟ روشن است که [[علل]] متعدد دارد: | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۳: | ||
[[ایمان]] باعث آرامش و [[سرافرازی]] [[انسان]] است: {{متن قرآن|وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«و سستی نورزید و اندوهگین مباشید که اگر مؤمن باشید شما برترید» سوره آل عمران، آیه ۱۳۹.</ref>. یاد خدا و [[ایمان به خدا]] همه غم‌های شما را از بین می‌برد. اگر از گذشته ناراحتید [[خداوند]] می‌بخشد. اگر نگران [[آینده]] هستید خداوند [[پشتیبانی]] می‌کند. اگر از مشکلات ناراحتید خداوند به شما [[پاداش]] می‌دهد. اگر از بی‌مهری‌ها [[تأسف]] می‌خورید خداوند [[یار]] بی‌کسان و [[دوست]] [[غریبان]] است. | [[ایمان]] باعث آرامش و [[سرافرازی]] [[انسان]] است: {{متن قرآن|وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«و سستی نورزید و اندوهگین مباشید که اگر مؤمن باشید شما برترید» سوره آل عمران، آیه ۱۳۹.</ref>. یاد خدا و [[ایمان به خدا]] همه غم‌های شما را از بین می‌برد. اگر از گذشته ناراحتید [[خداوند]] می‌بخشد. اگر نگران [[آینده]] هستید خداوند [[پشتیبانی]] می‌کند. اگر از مشکلات ناراحتید خداوند به شما [[پاداش]] می‌دهد. اگر از بی‌مهری‌ها [[تأسف]] می‌خورید خداوند [[یار]] بی‌کسان و [[دوست]] [[غریبان]] است. | ||
[[امام زین‌العابدین]]{{ع}} در این [[دعا]] تنها تکیه‌گاه اندوهگینان را [[خدا]] می‌داند: | [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} در این [[دعا]] تنها تکیه‌گاه اندوهگینان را [[خدا]] می‌داند: | ||
«ای خداوندی که تنها تو بسنده‌ای [[بنده]] تنها و [[ناتوان]] را، و ای خداوندی که تنها تو نگهدارنده‌ای ما را از هرچه سهمناک و وحشت‌خیز است. خطاهای من سبب [[تنهایی]] من شده و [[یاور]] و [[همراهی]] برای من نمانده است. از [[خشم]] تو ناتوان گشته‌ام و کس مرا مددکار نیست». | «ای خداوندی که تنها تو بسنده‌ای [[بنده]] تنها و [[ناتوان]] را، و ای خداوندی که تنها تو نگهدارنده‌ای ما را از هرچه سهمناک و وحشت‌خیز است. خطاهای من سبب [[تنهایی]] من شده و [[یاور]] و [[همراهی]] برای من نمانده است. از [[خشم]] تو ناتوان گشته‌ام و کس مرا مددکار نیست». | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۲: | ||
آن‌گاه [[امام]] درخواست‌هایش را با معبودش در میان می‌گذارد: «بارخدایا، بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرست و مرا در همه حال [[توفیق]] ده که ذکر [[جمیل]] تو گویم و به [[ستایش]] تو برخیزم و سپاست بگزارم تا به آنچه از [[مال]] [[دنیا]] بر من ارزانی داشته‌ای دلخوش نباشم و به منع تو [[اندوه]] نخورم. [[خوف]] خود [[شعار]] دلم گردان و تنم را به کاری برگمار که تواش می‌پسندی و مرا از هرچه به من روی آورد، به [[فرمانبرداری]] خود مشغول دار، تا چیزی که تو را به [[خشم]] آورد به [[دوستی]] نگیرم و از چیزی که رضای تو در آن است، خشم نگیرم». | آن‌گاه [[امام]] درخواست‌هایش را با معبودش در میان می‌گذارد: «بارخدایا، بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرست و مرا در همه حال [[توفیق]] ده که ذکر [[جمیل]] تو گویم و به [[ستایش]] تو برخیزم و سپاست بگزارم تا به آنچه از [[مال]] [[دنیا]] بر من ارزانی داشته‌ای دلخوش نباشم و به منع تو [[اندوه]] نخورم. [[خوف]] خود [[شعار]] دلم گردان و تنم را به کاری برگمار که تواش می‌پسندی و مرا از هرچه به من روی آورد، به [[فرمانبرداری]] خود مشغول دار، تا چیزی که تو را به [[خشم]] آورد به [[دوستی]] نگیرم و از چیزی که رضای تو در آن است، خشم نگیرم». | ||
بدون [[شک]] [[امور دنیا]] گذران است و پیشامدهای آن هر چقدر هم سخت باشد در مقابل سرای [[آخرت]] چیزی به شمار نمی‌آید. از این‌رو امام{{ع}} از [[پروردگار]] خویش ره‌توشه [[پرهیزگاری]] را [[طلب]] می‌کند و اینکه در همه حالات رحمت و [[خشنودی خدا]] و [[انس با خدا]] و اولیای او را مقصد خویش قرار دهد. آن [[حضرت]] که پیش از این از [[خدا]] خواسته بود که به متاع دنیا شاد نگردد، حال از خدا می‌خواهد که: {{متن حدیث|اجْعَلْ سُكُونَ قَلْبِي وَ أُنْسَ نَفْسِي وَ اسْتِغْنَائِي وَ كِفَايَتِي بِكَ وَ بِخِيَارِ خَلْقِكَ}}. «[[آرامش]] [[دل]] و [[آسایش]] [[جان]] و [[بی‌نیازی]] و کفایت مرا تنها به خود و [[بندگان]] نیکوکارت منحصر فرمای». | بدون [[شک]] [[امور دنیا]] گذران است و پیشامدهای آن هر چقدر هم سخت باشد در مقابل سرای [[آخرت]] چیزی به شمار نمی‌آید. از این‌رو امام {{ع}} از [[پروردگار]] خویش ره‌توشه [[پرهیزگاری]] را [[طلب]] می‌کند و اینکه در همه حالات رحمت و [[خشنودی خدا]] و [[انس با خدا]] و اولیای او را مقصد خویش قرار دهد. آن [[حضرت]] که پیش از این از [[خدا]] خواسته بود که به متاع دنیا شاد نگردد، حال از خدا می‌خواهد که: {{متن حدیث|اجْعَلْ سُكُونَ قَلْبِي وَ أُنْسَ نَفْسِي وَ اسْتِغْنَائِي وَ كِفَايَتِي بِكَ وَ بِخِيَارِ خَلْقِكَ}}. «[[آرامش]] [[دل]] و [[آسایش]] [[جان]] و [[بی‌نیازی]] و کفایت مرا تنها به خود و [[بندگان]] نیکوکارت منحصر فرمای». | ||
در پایان امام دعای خود را با [[درخواست یاری]] و [[همراهی]] [[پیامبر]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} به پایان می‌برد: «بارخدایا، بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرست و مرا همدم ایشان ساز و مرا [[یاور]] ایشان گردان و بر من منّت نه و [[شوق]] خود در [[دل]] من افکن و به کاریم برگمار که تواش [[دوست]] بداری و تو از آن [[خشنود]] شوی، که تو بر هر کاری [[توانایی]]».<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش بیست و یکم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۶۵.</ref> | در پایان امام دعای خود را با [[درخواست یاری]] و [[همراهی]] [[پیامبر]] {{صل}} و [[اهل بیت]] {{عم}} به پایان می‌برد: «بارخدایا، بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرست و مرا همدم ایشان ساز و مرا [[یاور]] ایشان گردان و بر من منّت نه و [[شوق]] خود در [[دل]] من افکن و به کاریم برگمار که تواش [[دوست]] بداری و تو از آن [[خشنود]] شوی، که تو بر هر کاری [[توانایی]]».<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش بیست و یکم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۶۵.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||