آیه مباهله در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه مباهله در معارف و سیره حسینی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۴

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۲

←‏فضایل امام حسین{{ع}} در آیه

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۱۸۵

ویرایش

@@ خط ۲۹: / خط ۲۹: @@
 #این قضیه دلالت دارد بر اینکه [[اهل بیت]] رسول خدا{{صل}} از جمله [[امام حسین]]{{ع}}، محبوب‌ترین افراد نزد اویند و لذا [[بیضاوی]] در [[تفسیر آیه]] آورده است: {{عربی|أی یدع کل منا و منکم نفسه و أعزة أهله و ألصقهم بقلبه إلی المباهلة}}<ref>عبدالله بن عمر بیضاوی، انوارالتنزیل و اسرارالتأویل، ج۲، ص۲۰.</ref>. یعنی هر کدام از ما و از شما، خود و عزیزترین اهلش را برای مباهله بیاورد و آنان را به [[قلب]] خود بچسباند.
 #این که [[پیامبر]]{{صل}} این افراد را برای [[مباهله]] که موضع حساسی است و احتیاج به [[دعا]] دارد، آورد، خود دلالت بر [[افضلیت]] آنها بر دیگران دارد.
-#[[زمخشری]] نقل می‌کند: {{متن حدیث|... فَأَتَی رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} وَ قَدْ غَدَا مُحْتَضِناً الْحُسَيْنَ آخِذاً بِيَدِ الْحَسَنِ وَ فَاطِمَةُ تَمْشِي خَلْفَهُ وَ عَلِيٌّ خَلْفَهَا وَ هُوَ يَقُولُ إِذَا أَنَا دَعَوْتُ فَأَمِّنُوا فَقَالَ أُسْقُفُّ نَجْرَانَ يَا مَعْشَرَ النَّصَارَى إِنِّي لَأَرَى وُجُوهاً لَوْ شَاءَ اللَّهُ أَنْ يُزِيلَ جَبَلًا مِنْ مَكَانِهِ لَأَزَالَهُ بِهَا فَلَا تُبَاهِلُوا فَتَهْلِكُوا وَ لَا يَبْقَ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ نَصْرَانِيٌّ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...}}<ref>محمود بن عمر زمخشری، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج۱، ص۳۶۸- ۳۶۹.</ref>.
+#[[زمخشری]] نقل می‌کند: {{متن حدیث|... فَأَتَی رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} وَ قَدْ غَدَا مُحْتَضِناً الْحُسَيْنَ آخِذاً بِيَدِ الْحَسَنِ وَ فَاطِمَةُ تَمْشِي خَلْفَهُ وَ عَلِيٌّ خَلْفَهَا وَ هُوَ يَقُولُ إِذَا أَنَا دَعَوْتُ فَأَمِّنُوا فَقَالَ أُسْقُفُّ نَجْرَانَ يَا مَعْشَرَ النَّصَارَى إِنِّي لَأَرَى وُجُوهاً لَوْ شَاءَ اللَّهُ أَنْ يُزِيلَ جَبَلًا مِنْ مَكَانِهِ لَأَزَالَهُ بِهَا فَلَا تُبَاهِلُوا فَتَهْلِكُوا وَ لَا يَبْقَ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ نَصْرَانِيٌّ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...}}<ref>محمود بن عمر زمخشری، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج۱، ص۳۶۸- ۳۶۹.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} صبح هنگام آمد، در حالی که حسین{{ع}} را در بغل داشته و دست حسن را گرفته و [[فاطمه]] پشت سرش حرکت می‌کرده و علی پشت سر فاطمه بود و (پیامبر{{صل}}) به [[اهل]] بیتش می‌فرمود: «هرگاه من دعا کردم، شما آمین بگویید». [[اسقف نجران]] گفت: من در سیمای آنان چنین می‌بینم که اگر آنان از [[خدا]] بخواهند کوهی از کوه‌ها از جا کنده شود، [[خداوند]] چنین خواهد کرد؛ لذا با آنها مباهله نکنید که هلاک خواهید شد و تا [[روز قیامت]] هیچ [[نصرانی]] در روی [[زمین]] باقی نخواهد ماند...
-[[رسول خدا]]{{صل}} صبح هنگام آمد، در حالی که حسین{{ع}} را در بغل داشته و دست حسن را گرفته و [[فاطمه]] پشت سرش حرکت می‌کرده و علی پشت سر فاطمه بود و (پیامبر{{صل}}) به [[اهل]] بیتش می‌فرمود: «هرگاه من دعا کردم، شما آمین بگویید».
-[[اسقف نجران]] گفت: من در سیمای آنان چنین می‌بینم که اگر آنان از [[خدا]] بخواهند کوهی از کوه‌ها از جا کنده شود، [[خداوند]] چنین خواهد کرد؛ لذا با آنها مباهله نکنید که هلاک خواهید شد و تا [[روز قیامت]] هیچ [[نصرانی]] در روی [[زمین]] باقی نخواهد ماند...
 از اینجا استفاده می‌شود که حتی [[نصارا]] نیز، پی به [[فضیلت]] آن بزرگواران برده بودند.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۲۶۹.</ref>