خطبه امام حسین در برابر لشکر ابن زیاد: تفاوت میان نسخه‌ها
خطبه امام حسین در برابر لشکر ابن زیاد (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۵
، ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۲←مقدمه
(←منابع) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
این افراد در مقابل گفتار [[امام]] پاسخی نداشتند جز [[انکار]] و گفتند ما چنین نامه‌ای به تو ننوشته‌ایم!؟ در اینجا قیس بن اشعث با صدای بلند گفت: یا حسین! چرا با پسرعمویت ([[یزید]]) [[بیعت]] نمی‌کنی (تا راحت شوی)؟ که در این صورت با تو به دلخواهت [[رفتار]] خواهند کرد و کوچکترین [[ناراحتی]] متوجه تو نخواهد گردید. | این افراد در مقابل گفتار [[امام]] پاسخی نداشتند جز [[انکار]] و گفتند ما چنین نامه‌ای به تو ننوشته‌ایم!؟ در اینجا قیس بن اشعث با صدای بلند گفت: یا حسین! چرا با پسرعمویت ([[یزید]]) [[بیعت]] نمی‌کنی (تا راحت شوی)؟ که در این صورت با تو به دلخواهت [[رفتار]] خواهند کرد و کوچکترین [[ناراحتی]] متوجه تو نخواهد گردید. | ||
امام در پاسخ وی فرمودند: «نه به [[خدا]] [[سوگند]]! نه دست [[ذلت]] در دست آنان می‌گذارم و نه مانند بردگان از صحنه [[جنگ]] و از برابر [[دشمن]] فرار کنم»<ref>{{متن حدیث|لَا وَ اللَّهِ لَا أُعْطِيكُمْ بِيَدِي إِعْطَاءَ الذَّلِيلِ وَ لَا أَفِرُّ فِرَارَ الْعَبِيدِ ثُمَّ نَادَى يَا عِبَادَ اللَّهِ إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ أَعُوذُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمْ مِنْ كُلِّ مُتَكَبِّرٍ لا يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسابِ}} | امام در پاسخ وی فرمودند: «نه به [[خدا]] [[سوگند]]! نه دست [[ذلت]] در دست آنان می‌گذارم و نه مانند بردگان از صحنه [[جنگ]] و از برابر [[دشمن]] فرار کنم»<ref>{{متن حدیث|لَا وَ اللَّهِ لَا أُعْطِيكُمْ بِيَدِي إِعْطَاءَ الذَّلِيلِ وَ لَا أَفِرُّ فِرَارَ الْعَبِيدِ ثُمَّ نَادَى يَا عِبَادَ اللَّهِ إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ أَعُوذُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمْ مِنْ كُلِّ مُتَكَبِّرٍ لا يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسابِ}}.</ref>. | ||
سپس آن حضرت آیه‌ای را که گفتار [[حضرت موسی]] را در مقابل [[عناد]] و [[لجاجت]] [[فرعونیان]] نقل می‌کند، قرائت نمود: من به [[پروردگار]] خویش و پروردگار شما [[پناه]] می‌برم که گفتار مرا دور می‌افکنید. پناه می‌برم به پروردگار خویش و پروردگار شما از هر شخص متکبری که [[ایمان]] به [[روز جزا]] ندارد». | سپس آن حضرت آیه‌ای را که گفتار [[حضرت موسی]] را در مقابل [[عناد]] و [[لجاجت]] [[فرعونیان]] نقل می‌کند، قرائت نمود: من به [[پروردگار]] خویش و پروردگار شما [[پناه]] می‌برم که گفتار مرا دور می‌افکنید. پناه می‌برم به پروردگار خویش و پروردگار شما از هر شخص متکبری که [[ایمان]] به [[روز جزا]] ندارد». | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
سپس [[سیدالشهداء]] {{ع}} دستهای [[پاک]] خود را به سوی [[آسمان]] بلند کرد و [[لشکریان عمر سعد]] و [[ابن زیاد]] را این چنین [[نفرین]] نمود: «خدایا! قطرات [[باران]] را از آنان قطع کن! و سال‌هایی ([[سختی]]) مانند سالهای یوسف بر آنان بفرست! و [[غلام]] ثقفی را بر آنان مسلط گردان تا با کاسه تلخ [[ذلت]]، سیرابشان سازد و کسی را در میانشان بدون [[مجازات]] نگذارد! در مقابل [[قتل]]، به قتلشان برساند و در مقابل ضرب، آنان را بزند! و از آنان [[انتقام]] من و انتقام [[خاندان]] و پیروانم را بگیرد؛ زیرا اینان ما را [[تکذیب]] نمودند و در مقابل [[دشمن]] دست از [[یاری]] ما برداشتند و توئی [[پروردگار]] ما، به تو توکل کرده‌ایم و برگشت ما به سوی تو است»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ احْبِسْ عَنْهُمْ قَطْرَ السَّمَاءِ وَ ابْعَثْ عَلَيْهِمْ سِنِينَ كَسِنِي يُوسُفَ وَ سَلِّطْ عَلَيْهِمْ غُلَامَ ثَقِيفٍ يَسْقِيهِمْ كَأْساً مُصَبَّرَةً وَ لَا يَدَعُ فِيهِمْ أَحَداً إِلَّا قَتَلَهُ قَتْلَةً بِقَتْلَةٍ وَ ضَرْبَةً بِضَرْبَةٍ يَنْتَقِمُ لِي وَ لِأَوْلِيَائِي وَ أَهْلِ بَيْتِي وَ أَشْيَاعِي مِنْهُمْ فَإِنَّهُمْ غَرُّونَا وَ كَذَبُونَا وَ خَذَلُونَا وَ أَنْتَ رَبُّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَ إِلَيْكَ أَنَبْنَا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ}}.</ref>. | سپس [[سیدالشهداء]] {{ع}} دستهای [[پاک]] خود را به سوی [[آسمان]] بلند کرد و [[لشکریان عمر سعد]] و [[ابن زیاد]] را این چنین [[نفرین]] نمود: «خدایا! قطرات [[باران]] را از آنان قطع کن! و سال‌هایی ([[سختی]]) مانند سالهای یوسف بر آنان بفرست! و [[غلام]] ثقفی را بر آنان مسلط گردان تا با کاسه تلخ [[ذلت]]، سیرابشان سازد و کسی را در میانشان بدون [[مجازات]] نگذارد! در مقابل [[قتل]]، به قتلشان برساند و در مقابل ضرب، آنان را بزند! و از آنان [[انتقام]] من و انتقام [[خاندان]] و پیروانم را بگیرد؛ زیرا اینان ما را [[تکذیب]] نمودند و در مقابل [[دشمن]] دست از [[یاری]] ما برداشتند و توئی [[پروردگار]] ما، به تو توکل کرده‌ایم و برگشت ما به سوی تو است»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ احْبِسْ عَنْهُمْ قَطْرَ السَّمَاءِ وَ ابْعَثْ عَلَيْهِمْ سِنِينَ كَسِنِي يُوسُفَ وَ سَلِّطْ عَلَيْهِمْ غُلَامَ ثَقِيفٍ يَسْقِيهِمْ كَأْساً مُصَبَّرَةً وَ لَا يَدَعُ فِيهِمْ أَحَداً إِلَّا قَتَلَهُ قَتْلَةً بِقَتْلَةٍ وَ ضَرْبَةً بِضَرْبَةٍ يَنْتَقِمُ لِي وَ لِأَوْلِيَائِي وَ أَهْلِ بَيْتِي وَ أَشْيَاعِي مِنْهُمْ فَإِنَّهُمْ غَرُّونَا وَ كَذَبُونَا وَ خَذَلُونَا وَ أَنْتَ رَبُّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَ إِلَيْكَ أَنَبْنَا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ}}.</ref>. | ||
پس از پایان یافتن [[سخنان امام حسین]] {{ع}} و [[اتمام حجت]] آن حضرت بر [[مردم]] سنگ‌دل [[کوفه]]، [[عمر سعد]] از میان لشکریانش بیرون آمد و تیری به سوی خیمه‌های حضرت رها کرد و به سپاهیانش گفت: نزد [[امیر]] [[گواهی]] دهید که من اولین کسی بودم که به سوی خیمه‌های [[حسین بن علی]] [[تیراندازی]] کردم!؟ در این وقت [[مردم کوفه]]، [[امام حسین]] {{ع}} و اصحابش را تیرباران نمودند. آنگاه حضرت به [[یاران]] خویش فرمود: «برخیزید ای بزرگ [[منش‌ها]] به سوی [[مرگ]]، که چاره‌ای از آن نیست، پس این تیرها پیکهای مرگ است از طرف این [[مردم]] به سوی شما! به [[خدا]] [[سوگند]] بین شما و بین [[بهشت و جهنم]] فاصله‌ای نیست مگر مرگ که مانند پلی شما را به [[بهشت]] می‌رساند و دشمنانتان را به [[دوزخ]]!» <ref>{{متن حدیث|قوموا ايها الكرام الي الموت الذي لابد منه فان هذه السهام رسل القوم اليكم فوالله ما بينكم و بين الجنة و النار الا الموت يعبر بهؤلاء إلي جنانهم و بهؤلاء الي نيرانهم}}.</ref>.<ref>[[محمد حسن تشیع|تشیع، محمد حسن]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۳ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی]]، ج۳، ص ۶۴؛ [[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۵]] ص۲۵۷.</ref> | پس از پایان یافتن [[سخنان امام حسین]] {{ع}} و [[اتمام حجت]] آن حضرت بر [[مردم]] سنگ‌دل [[کوفه]]، [[عمر سعد]] از میان لشکریانش بیرون آمد و تیری به سوی خیمه‌های حضرت رها کرد و به سپاهیانش گفت: نزد [[امیر]] [[گواهی]] دهید که من اولین کسی بودم که به سوی خیمه‌های [[حسین بن علی]] [[تیراندازی]] کردم!؟ در این وقت [[مردم کوفه]]، [[امام حسین]] {{ع}} و اصحابش را تیرباران نمودند. آنگاه حضرت به [[یاران]] خویش فرمود: «برخیزید ای بزرگ [[منش‌ها]] به سوی [[مرگ]]، که چاره‌ای از آن نیست، پس این تیرها پیکهای مرگ است از طرف این [[مردم]] به سوی شما! به [[خدا]] [[سوگند]] بین شما و بین [[بهشت و جهنم]] فاصله‌ای نیست مگر مرگ که مانند پلی شما را به [[بهشت]] می‌رساند و دشمنانتان را به [[دوزخ]]!» <ref>{{متن حدیث|قوموا ايها الكرام الي الموت الذي لابد منه فان هذه السهام رسل القوم اليكم فوالله ما بينكم و بين الجنة و النار الا الموت يعبر بهؤلاء إلي جنانهم و بهؤلاء الي نيرانهم}}؛ ارشاد، ج۲، ص۹۸؛ اعلام الوری، ج۱، ص۴۵۹.</ref>.<ref>[[محمد حسن تشیع|تشیع، محمد حسن]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۳ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی]]، ج۳، ص ۶۴؛ [[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۵]] ص۲۵۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||