افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخهها
افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم در معارف و سیره رضوی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۲
، ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'الإرشاد' به 'الارشاد'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'الإرشاد' به 'الارشاد') |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
در [[روایت]] دیگری [[حضرت رضا]] {{ع}} از پدرانش {{ع}} از [[رسول الله]] {{صل}} [[روایت]] مینماید که فرمود: چهار گروهاند که من شفیع آنها هستم [[روز قیامت]]، هر چند با [[گناه]] [[اهل]] [[زمین]] نزد من آیند، آنکه [[اهل بیت]] مرا [[یاری]] کند و آنکه حوائج آنها را هنگامی که در [[اضطرار]] باشند برآورده سازد، و آنکه آنها را با [[دل]] و زبان [[دوست]] دارد، و آنکه با [[دوست]] - در [[عمل]]- از آنها [[دفاع]] کند<ref>الخصال، ج۱، ص۱۹۶؛ بحار الأنوار، ج۲۷، ص۷۷.</ref>. | در [[روایت]] دیگری [[حضرت رضا]] {{ع}} از پدرانش {{ع}} از [[رسول الله]] {{صل}} [[روایت]] مینماید که فرمود: چهار گروهاند که من شفیع آنها هستم [[روز قیامت]]، هر چند با [[گناه]] [[اهل]] [[زمین]] نزد من آیند، آنکه [[اهل بیت]] مرا [[یاری]] کند و آنکه حوائج آنها را هنگامی که در [[اضطرار]] باشند برآورده سازد، و آنکه آنها را با [[دل]] و زبان [[دوست]] دارد، و آنکه با [[دوست]] - در [[عمل]]- از آنها [[دفاع]] کند<ref>الخصال، ج۱، ص۱۹۶؛ بحار الأنوار، ج۲۷، ص۷۷.</ref>. | ||
در [[احادیث]] فراوان از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[ائمه معصومین]] {{عم}} این نکته آمده است که [[محبت اهل بیت]] {{عم}} علامت [[پاکیزگی]] ولادت است<ref>بحار الأنوار، ج۲۷، ص۱۴۶، ۱۴۸، ۱۵۲.</ref>. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: "هر که ما [[اهل بیت]] را [[دوست]] دارد، باید خدای را بر اولین [[نعمتها]] [[سپاس]] گوید". [[پرسش]] شد: اولین [[نعمتها]] چیست؟ فرمود: "[[پاکیزگی]] ولادت؛ ما را [[دوست]] نمیدارد مگر کسی که ولادتش [[پاکیزه]] است"<ref>معانی الأخبار، ص۱۶۱، المحاسن، ج۱، ص۱۳۸.</ref>. در برخی از این [[احادیث]] آمده است [[پیامبر اکرم]] {{صل}} به [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} فرمود: "آیا به تو [[بشارت]] ندهم؟ آیا هدیهای به تو ندهم؟ عرض کرد: آری یا [[رسول الله]]! فرمود: من و تو از یک [[سرشت]] [[آفریده]] شدیم و شیعۀ ما از اضافۀ آن [[سرشت]] [[آفریده]] شده است؛ چون [[روز قیامت]] شود، [[مردم]] به نام مادرهایشان صدا زده میشوند جز شیعۀ تو که به نام پدرانشان خوانده میشوند زیرا ولادت آنها [[پاکیزه]] است"<ref>الأمالی، مفید، ص۳۱۱؛ | در [[احادیث]] فراوان از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[ائمه معصومین]] {{عم}} این نکته آمده است که [[محبت اهل بیت]] {{عم}} علامت [[پاکیزگی]] ولادت است<ref>بحار الأنوار، ج۲۷، ص۱۴۶، ۱۴۸، ۱۵۲.</ref>. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: "هر که ما [[اهل بیت]] را [[دوست]] دارد، باید خدای را بر اولین [[نعمتها]] [[سپاس]] گوید". [[پرسش]] شد: اولین [[نعمتها]] چیست؟ فرمود: "[[پاکیزگی]] ولادت؛ ما را [[دوست]] نمیدارد مگر کسی که ولادتش [[پاکیزه]] است"<ref>معانی الأخبار، ص۱۶۱، المحاسن، ج۱، ص۱۳۸.</ref>. در برخی از این [[احادیث]] آمده است [[پیامبر اکرم]] {{صل}} به [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} فرمود: "آیا به تو [[بشارت]] ندهم؟ آیا هدیهای به تو ندهم؟ عرض کرد: آری یا [[رسول الله]]! فرمود: من و تو از یک [[سرشت]] [[آفریده]] شدیم و شیعۀ ما از اضافۀ آن [[سرشت]] [[آفریده]] شده است؛ چون [[روز قیامت]] شود، [[مردم]] به نام مادرهایشان صدا زده میشوند جز شیعۀ تو که به نام پدرانشان خوانده میشوند زیرا ولادت آنها [[پاکیزه]] است"<ref>الأمالی، مفید، ص۳۱۱؛ الارشاد، ج۱، ص۴۴.</ref>. | ||
بر اساس روایتی از [[امام رضا]] {{ع}} از پدرانشان آمده است که [[شیطان]] خود را در نطفه [[دشمنان اهل بیت]] {{عم}} [[شریک]] دانسته است<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ص۷۲؛ بحار الأنوار، ج۲۷، ص۱۴۸.</ref>. گویا سخن [[حضرت هادی]] {{ع}} در [[زیارت جامعه]] به همین نکته اشاره دارد که میفرماید: "[[خداوند]]، [[درود]] ما را بر شما و [[نعمت]] [[ولایت]] شما را که به ما اختصاص داد، سبب [[پاکیزگی]] [[آفرینش]] ما و و [[طهارت]] جانهای ما و تزکیۀ ما و کفارۀ [[گناهان]] ما قرار داد"<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ۲۵۷.</ref>. | بر اساس روایتی از [[امام رضا]] {{ع}} از پدرانشان آمده است که [[شیطان]] خود را در نطفه [[دشمنان اهل بیت]] {{عم}} [[شریک]] دانسته است<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ص۷۲؛ بحار الأنوار، ج۲۷، ص۱۴۸.</ref>. گویا سخن [[حضرت هادی]] {{ع}} در [[زیارت جامعه]] به همین نکته اشاره دارد که میفرماید: "[[خداوند]]، [[درود]] ما را بر شما و [[نعمت]] [[ولایت]] شما را که به ما اختصاص داد، سبب [[پاکیزگی]] [[آفرینش]] ما و و [[طهارت]] جانهای ما و تزکیۀ ما و کفارۀ [[گناهان]] ما قرار داد"<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ۲۵۷.</ref>. |