سرگذشت زندگی امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
←دوران خلافت عمر
| خط ۹۷: | خط ۹۷: | ||
[[امام حسین]] {{ع}} فرمود: "روزی [[عمر]] بر روی [[منبر]] بود؛ من از [[منبر]] بالا رفته و به او گفتم: از [[منبر]] پدر من پایین بیا و بر روی [[منبر]] پدرت برو!! [[عمر]] گفت: " چه کسی این حرف را به تو یاد داده است؟! " گفتم: هیچ کس! گفت: " به [[خدا]] قسم این [[منبر]] پدر توست؛ به [[خدا]] قسم این، [[منبر]] پدر توست! و آیا مویی بر سر ما جز به [[اراده]] شما می‌روید! اگر [[اراده]] کنید بر ما وارد و اگر [[اراده]] کنید بر ما پوشیده می‌شود<ref>تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج۳۰، ص۳۰۷، باب صعود ریحانة رسول الله الی عمر بن الخطاب و هو علی المنبر و قوله له: انزل عن منبر أبی و اذهب الی منبر أبیک و اعترف عمر بأن المنبر منبر أبیه و قوله: و هل أنبت علی رؤسنا الشعر الا أنتم؟، ح۱۷۹.</ref>.<ref>[[اکبر روستایی|روستایی، اکبر]]، [[حسین بن علی بن ابی طالب (مقاله)| مقاله «حسین بن علی بن ابی طالب»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۴۶۶.</ref> | [[امام حسین]] {{ع}} فرمود: "روزی [[عمر]] بر روی [[منبر]] بود؛ من از [[منبر]] بالا رفته و به او گفتم: از [[منبر]] پدر من پایین بیا و بر روی [[منبر]] پدرت برو!! [[عمر]] گفت: " چه کسی این حرف را به تو یاد داده است؟! " گفتم: هیچ کس! گفت: " به [[خدا]] قسم این [[منبر]] پدر توست؛ به [[خدا]] قسم این، [[منبر]] پدر توست! و آیا مویی بر سر ما جز به [[اراده]] شما می‌روید! اگر [[اراده]] کنید بر ما وارد و اگر [[اراده]] کنید بر ما پوشیده می‌شود<ref>تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج۳۰، ص۳۰۷، باب صعود ریحانة رسول الله الی عمر بن الخطاب و هو علی المنبر و قوله له: انزل عن منبر أبی و اذهب الی منبر أبیک و اعترف عمر بأن المنبر منبر أبیه و قوله: و هل أنبت علی رؤسنا الشعر الا أنتم؟، ح۱۷۹.</ref>.<ref>[[اکبر روستایی|روستایی، اکبر]]، [[حسین بن علی بن ابی طالب (مقاله)| مقاله «حسین بن علی بن ابی طالب»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۴۶۶.</ref> | ||
با توجه به اینکه امام علاوه بر نسبت نزدیک به [[رسول الله]] {{صل}}، یکی از [[صحابه]] و [[شاگردان]] ایشان نیز به شمار می‌آمده، طبیعی است که آن حضرت با [[تعالیم]] جدّ خود کمال آشنایی را داشته باشد و به مسأله [[وصایت]] و [[خلافت]] پس از ایشان [[آگاه]] باشد. هر چند حضرت در این ایام در سنین [[کودکی]] به سر می‌برد، اما با توجه به دانشی که داشت، از حیث [[فکری]]، کودکانه نمی‌اندیشید. او حتی در زمان مادر و در جریان [[فدک]]، از ناحیه مادر به همراه [[امیرمؤمنان]] و [[حسن]] {{عم}} [[شاهد]] بر [[درستی]] مدعای [[فاطمه]] بود. بعدها در نامه‌ای که [[ | با توجه به اینکه امام علاوه بر نسبت نزدیک به [[رسول الله]] {{صل}}، یکی از [[صحابه]] و [[شاگردان]] ایشان نیز به شمار می‌آمده، طبیعی است که آن حضرت با [[تعالیم]] جدّ خود کمال آشنایی را داشته باشد و به مسأله [[وصایت]] و [[خلافت]] پس از ایشان [[آگاه]] باشد. هر چند حضرت در این ایام در سنین [[کودکی]] به سر می‌برد، اما با توجه به دانشی که داشت، از حیث [[فکری]]، کودکانه نمی‌اندیشید. او حتی در زمان مادر و در جریان [[فدک]]، از ناحیه مادر به همراه [[امیرمؤمنان]] و [[حسن]] {{عم}} [[شاهد]] بر [[درستی]] مدعای [[فاطمه]] بود. بعدها در نامه‌ای که [[عمر بن عبدالعزیز]] به [[امام باقر]] {{ع}} داد، تصریح به این شد که فدک متعلق به فاطمه {{س}} است و [[علی]] و [[حسنین]] {{عم}}، گواهانی صادق‌اند<ref>المسترشد فی الإمامة، ص۵۰۶ -۵۰۷.</ref>. حسین {{ع}} مطابق [[آیه تطهیر]] از هرگونه [[ناپاکی]] و [[گناه]] و [[خطا]] مبرّاست و این از همان [[عصر پیامبر]] {{صل}} بوده و نمی‌توان [[اعتراض]] وی به [[خلیفه]] را صرف سخن کودکانه دانست[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[امام حسین بن علی - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «امام حسین بن علی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۴۳۸-۴۵۴؛ [[مهران اسماعیلی|اسماعیلی، مهران]]، [[حسین بن علی (مقاله)|مقاله «حسین بن علی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۱.</ref>. | ||
==== دوران خلافت عثمان ==== | ==== دوران خلافت عثمان ==== | ||