پرش به محتوا

نذر در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - 'لام' به 'لام'
جز (جایگزینی متن - 'لام' به 'لام')
خط ۱۸: خط ۱۸:
== نکاتی درباره واژه «[[نذر]]» ==
== نکاتی درباره واژه «[[نذر]]» ==
# [[خداوند]] در [[قرآن]] [[رسولان الهی]] {{عم}} را «منذِر» و یا «[[نذیر]]» که جمع آن «نُذُر» است نامیده. ظرافت این کاربرد آن است که [[انبیاء الهی]] {{عم}} در کاروان بشریّت به سوی [[عالم قیامت]]، به منزله دیده‎بانان [[مهربانی]] محسوب شده‌اند که چشم آن‎ها به [[عوالم غیب]] باز است و در نتیجه، عواقب [[انسان‌ها]] را در این حرکت [[عظیم]] به خوبی می‌بینند و از سر [[شفقت]] و دلسوزی، [[اخبار]] [[غیب]] را به [[مردم]] [[ابلاغ]] می‌کنند؛ تا در آینده‌ای نه چندان دور، در [[دنیا]] و [[آخرت]] دچار [[مشکلات]] و عواقب نگردند.
# [[خداوند]] در [[قرآن]] [[رسولان الهی]] {{عم}} را «منذِر» و یا «[[نذیر]]» که جمع آن «نُذُر» است نامیده. ظرافت این کاربرد آن است که [[انبیاء الهی]] {{عم}} در کاروان بشریّت به سوی [[عالم قیامت]]، به منزله دیده‎بانان [[مهربانی]] محسوب شده‌اند که چشم آن‎ها به [[عوالم غیب]] باز است و در نتیجه، عواقب [[انسان‌ها]] را در این حرکت [[عظیم]] به خوبی می‌بینند و از سر [[شفقت]] و دلسوزی، [[اخبار]] [[غیب]] را به [[مردم]] [[ابلاغ]] می‌کنند؛ تا در آینده‌ای نه چندان دور، در [[دنیا]] و [[آخرت]] دچار [[مشکلات]] و عواقب نگردند.
# در [[آیه]] مورد [[استدلال]]، بنا بر آنکه [[لام]] در {{متن قرآن|لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ}} به معنای تعلیل باشد، معنای عبارت چنین می‌شود: «علت و [[هدف]] از [[تفقّه]] دینیِ گروهی که [[مهاجرت]] کردند تا در [[امور دینی]] کارشناس شوند، آن است که در مراجعت به [[وطن]] خود، دیگران را نسبت به [[امور اخروی]] و [[معارف دینی]] مطلع سازند؛ تا از [[عاقبت]] امور خود نگران باشند و در [[زندگی]] حساب شده عمل کنند».<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۵۶۶.</ref>
# در [[آیه]] مورد [[استدلال]]، بنا بر آنکه لام در {{متن قرآن|لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ}} به معنای تعلیل باشد، معنای عبارت چنین می‌شود: «علت و [[هدف]] از [[تفقّه]] دینیِ گروهی که [[مهاجرت]] کردند تا در [[امور دینی]] کارشناس شوند، آن است که در مراجعت به [[وطن]] خود، دیگران را نسبت به [[امور اخروی]] و [[معارف دینی]] مطلع سازند؛ تا از [[عاقبت]] امور خود نگران باشند و در [[زندگی]] حساب شده عمل کنند».<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۵۶۶.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
۲۱۷٬۵۷۰

ویرایش