سرگذشت زندگی پیامبر خاتم در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[رسول خدا]] {{صل}} در سن [[چهل سالگی]] به [[رسالت]] [[مبعوث]] شد و پس از مدتی جمعی از [[مردم]] [[مکه]]، به ویژه [[جوانان]] و [[مستمندان]] به او [[ایمان]] آوردند. به سبب مشکلاتی که مردم مکه برای [[مسلمانان]] به وجود آورده بودند، شماری از آنان به [[دستور الهی]] به [[حبشه]] هجرت کردند و شماری زیر [[شکنجه]] [[کفار]] [[قریش]] به [[شهادت]] رسیدند. مسلمانان سه سال در [[شعب ابوطالب]] در محاصره بودند و بعد از خارج شدن از شعب در پانزده [[رجب]] [[سال دهم بعثت]]<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج۲، ص۸۰۵.</ref>، [[پیامبر]] دو حامی مهم خود [[خدیجه]] و [[ابوطالب]] را در [[سال دهم هجری]] از دست داد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۴۴۰.</ref>. حضرت طی سفری به [[طائف]] رفت؛ ولی مردم آنجا از [[اسلام]] استقبال نکردند. رسول خدا {{صل}} دو سال پیاپی در [[مراسم حج]] با جمعی از [[مردم مدینه]] [[دیدار]] کرد و در دومین دیدار، بیش از هفتاد تن از مردم مدینه که در جمع آنان چند [[زن]] بود، با پیامبر[[بیعت]] کردند. آنان از رسول خدا {{صل}} خواستند به [[مدینه]] هجرت کند. از سوی دیگر کفار قریش [[تصمیم]] به [[قتل]] رسول خدا {{صل}} گرفتند. حضرت از [[توطئه]] آنان [[جان]] سالم به در برد و سیزده سال پس از بعثت و [[دعوت]] مردم مکه به اسلام، به مدینه هجرت کرد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۳۴۰.</ref>. اکنون به نقل گزارش‌های [[کتب اربعه]] دربارۀ این مقطع می‌پردازیم<ref>[[علی اکبر ذاکری|اکبر ذاکری، علی]]، [[درآمدی بر سیره معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|درآمدی بر سیره معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۲۰۶ ـ ۲۲۵.</ref>.

[[محمد بن عبدالله]] در [[روز]] [[دوشنبه]]<ref>علی بن ابراهیم قمی، تفسیر القمی، ج۱، ص۳۷۸.</ref> بیست و هفتم رجب سال چهل [[عام الفیل]] به رسالت مبعوث شد. به جهت اهمیت آن روز، روزه‌اش [[مستحب]] است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۴۶۹ و ج۴، ص۱۴۹؛ شیخ صدوق، من ‎لایحضره ‎الفقیه، ج۲، ص۹۰؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۳، ص۱۸۵ و ج۴، ص۳۰۵: “امام صادق {{ع}} فرمود: {{متن حدیث|وَ لَا تَدَعْ صِیَامَ سَبْعَةٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ رَجَبٍ فَإِنَّهُ الْیَوْمُ الَّذِی نَزَلَتْ فِیهِ النُّبُوَّةُ عَلَی مُحَمَّدٍ {{صل}} وَ ثَوَابُهُ مِثْلُ سِتِّینَ شَهْراً لَکُمْ}}.</ref>. [[موسی بن جعفر]] {{ع}} می‌فرماید: [[خداوند]] [[پیامبر]] را برای [[رحمت]] بر عالمیان در [[روز]] [[۲۷ رجب]] بر انگیخت و [[روزه]] گرفتن آن روز مساوی با شصت ماه روزه گرفتن است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۴، ص۱۴۹.</ref>. این خبر از [[امام رضا]] {{ع}} نیز نقل شده است<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۴، ص۳۰۴.</ref>. [[رسول خدا]] {{صل}} [[مردم]] را به [[توحید]] [[دعوت]] میکرد؛ اما با [[مخالفت]] جدی [[کفار]] [[قریش]] روبرو شد. آنان هر روز پیشنهادهایی از طریق [[ابو طالب]] برای پیامبر {{صل}} داشتند تا از رسالتش دست بر دارد؛ اما پیامبر آن پیشنهادها را نمی‌پذیرفت. به مرور جمعی از مردم [[اسلام]] آوردند. [[اولین مسلمانان]] علی {{ع}} و [[خدیجه]] {{س}} بودند<ref>محمدصالح مازندرانی، شرح الکافی، ج۷، ص۱۹۰.</ref>.