هدایت به امر الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
←نقد نظریۀ هدایت به امر
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
#هرگز هدایت باطنی‌ِ تکوینی از کسی صورت نمی گیرد جز آنکه وی به مقام امامت نایل شده باشد.<ref>[[فتح‌الله نجارزادگان|نجارزادگان، فتح‌الله]]، [[بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در باب امامت به معنای هدایت به امر (مقاله)|بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در باب امامت به معنای هدایت به امر]]، [[پژوهش‌های قرآن و حدیث (نشریه)|دوفصلنامه پژوهش‌های قرآن و حدیث]]، ص:112.</ref> | #هرگز هدایت باطنی‌ِ تکوینی از کسی صورت نمی گیرد جز آنکه وی به مقام امامت نایل شده باشد.<ref>[[فتح‌الله نجارزادگان|نجارزادگان، فتح‌الله]]، [[بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در باب امامت به معنای هدایت به امر (مقاله)|بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در باب امامت به معنای هدایت به امر]]، [[پژوهش‌های قرآن و حدیث (نشریه)|دوفصلنامه پژوهش‌های قرآن و حدیث]]، ص:112.</ref> | ||
*سه رکن اول مورد قبول است اما رکن چهارم که هدایت تشریعی را مبتنی بر وحی صرف می داند قابل قبول نیست زیرا مواردی از هدایت تشریعی وجود دارد که بر اثر تفویض دین به پیامبری که به مقام امامت رسیده رخ می‌دهد و مبتنی بر وحی مستقیم نیست.<ref>[[فتح‌الله نجارزادگان|نجارزادگان، فتح‌الله]]، [[بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در باب امامت به معنای هدایت به امر (مقاله)|بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در باب امامت به معنای هدایت به امر]]، [[پژوهش‌های قرآن و حدیث (نشریه)|دوفصلنامه پژوهش‌های قرآن و حدیث]]، ص:114.</ref> | *سه رکن اول مورد قبول است اما رکن چهارم که هدایت تشریعی را مبتنی بر وحی صرف می داند قابل قبول نیست زیرا مواردی از هدایت تشریعی وجود دارد که بر اثر تفویض دین به پیامبری که به مقام امامت رسیده رخ می‌دهد و مبتنی بر وحی مستقیم نیست.<ref>[[فتح‌الله نجارزادگان|نجارزادگان، فتح‌الله]]، [[بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در باب امامت به معنای هدایت به امر (مقاله)|بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در باب امامت به معنای هدایت به امر]]، [[پژوهش‌های قرآن و حدیث (نشریه)|دوفصلنامه پژوهش‌های قرآن و حدیث]]، ص:114.</ref> | ||
*رکن پنجم، اساس ابهام‌ها را در این نظریه فراهم می‌آورد؛ چون دلیلی بر اینکه «هدایت به امر»، همان هدایت باطنی تکوینی است، در دست نیست، جز ادعای اشتراک در لفظ و معنای کلمه «امر» در تعبیر «یَهدُونَ بِأمرنا» با تعبیر «أمر» در آیات نظیر «إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ کُنْ فَیَکُون» <ref>سورۀ یس، آیۀ 81</ref> با آنکه تنها اشتراک در لفظ آن‌ها به چشم می‌خورد و این پرسش اساسی را پدید می‌آورد که به چه دلیل باید واژۀ «امر» در «یهدون بأمرنا» را که وصف امام است به عالَم امر معنا کنیم و در تفسیر آن از امثال آیه شریفه «إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ کُنْ فَیَکُون» بهره گیریم؟ | *رکن پنجم، اساس ابهام‌ها را در این نظریه فراهم می‌آورد؛ چون دلیلی بر اینکه «هدایت به امر»، همان هدایت باطنی تکوینی است، در دست نیست، جز ادعای اشتراک در لفظ و معنای کلمه «امر» در تعبیر «یَهدُونَ بِأمرنا» با تعبیر «أمر» در آیات نظیر «إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ کُنْ فَیَکُون» <ref>سورۀ یس، آیۀ 81</ref> با آنکه تنها اشتراک در لفظ آن‌ها به چشم می‌خورد و این پرسش اساسی را پدید می‌آورد که به چه دلیل باید واژۀ «امر» در «یهدون بأمرنا» را که وصف امام است به عالَم امر معنا کنیم و در تفسیر آن از امثال آیه شریفه «إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ کُنْ فَیَکُون» بهره گیریم؟<ref>[[فتح‌الله نجارزادگان|نجارزادگان، فتح‌الله]]، [[بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در باب امامت به معنای هدایت به امر (مقاله)|بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در باب امامت به معنای هدایت به امر]]، [[پژوهش‌های قرآن و حدیث (نشریه)|دوفصلنامه پژوهش‌های قرآن و حدیث]]، ص:114.</ref> | ||
===بیان دلیل قائلین به هدایت به امر(رکن پنجم)=== | ===بیان دلیل قائلین به هدایت به امر(رکن پنجم)=== | ||
*طرفداران نظریۀ هدایت به امر از دو دسته دلیل درون متن با تحلیل عبارت «یهدون بأمرنا»<ref>انبیاء، آیۀ 73</ref> و برون متن از برخی روایات استفاده کرده اند. <ref>[[فتح‌الله نجارزادگان|نجارزادگان، فتح‌الله]]، [[بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در باب امامت به معنای هدایت به امر (مقاله)|بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در باب امامت به معنای هدایت به امر]]، [[پژوهش‌های قرآن و حدیث (نشریه)|دوفصلنامه پژوهش‌های قرآن و حدیث]]، ص:114.</ref> | *طرفداران نظریۀ هدایت به امر از دو دسته دلیل درون متن با تحلیل عبارت «یهدون بأمرنا»<ref>انبیاء، آیۀ 73</ref> و برون متن از برخی روایات استفاده کرده اند. <ref>[[فتح‌الله نجارزادگان|نجارزادگان، فتح‌الله]]، [[بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در باب امامت به معنای هدایت به امر (مقاله)|بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در باب امامت به معنای هدایت به امر]]، [[پژوهش‌های قرآن و حدیث (نشریه)|دوفصلنامه پژوهش‌های قرآن و حدیث]]، ص:114.</ref> | ||