بحث:عصمت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

#عصمت [[معصومان]] [[لطف]] و موهبتی [[الهی]] است

#[[عصمت امام]]، منافاتی با [[اختیار]] وی در [[گناه]] کردن ندارد

#مفهوم عصمت در آثار شیخ مفید درباره [[عصمت از اشتباه و فراموشی]] نیز به کار رفته است

#[[امام]]{{ع}}، در همه [[عمر]] خود از [[گناهان کبیره]] [[معصوم]] است؛ اما ضرورتاً از [[گناهان صغیره]] [[سهوی]] که موجب [[استخفاف]] او نشود، پیش از [[تصدی منصب امامت]] معصوم نیست

#امام{{ع}}، از [[اشتباه]] در [[تبیین دین]] و عمل به آن معصوم است

#امام{{ع}}، از [[قضا شدن نماز]] معصوم نیست؛ اما دلیلی بر قضا شدن نماز امام وجود ندارد.

شیخ مفید برهان‌های [[عقلی]] و [[نقلی]] فراوانی بر [[اثبات عصمت امام]] اقامه کرده است که اغلب آنها را می‌توان از ابتکارات وی به شمار آورد؛ هرچند [[متکلمان]] پیشین [[شیعه]] نیز در این باره مسئله عصمت را با برهان‌های دیگری مستدل کرده‌اند.

وی به طور گسترده به تعریف عصمت و بیان ویژگی‌های آن پرداخته است.

مسئله [[عصمت امام از گناهان]] سهوی و نیز عصمت از [[ترک مستحبات]]، برای نخستین بار از [[زمان]] مرحوم شیخ مفید و به دست ایشان مطرح شده چه اینکه تصریح به امکان اشتباه امام، به دلیل نداشتن [[علم الهی]]، دست‌کم در حوزه [[قضاوت]] را که البته به تنقیح مناط در دیگر امور غیردینی نیز قابل سرایت است، نخستین بار ایشان ابراز کرده است <ref>ر.ک: فاریاب، محمدحسین، عصمت امام،