القاب حضرت فاطمه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'گرامی داشت' به 'گرامی داشت'
جز (جایگزینی متن - 'برگزیده' به 'برگزیده') |
جز (جایگزینی متن - 'گرامی داشت' به 'گرامی داشت') |
||
| خط ۳۱۴: | خط ۳۱۴: | ||
[[فاطمه زهرا]] {{س}} نه تنها به مقدرات [[خداوند]] [[راضی]] بودند بلکه در [[مقام رضا]] به حدی رسیده بودند که خداوند نیز از او راضی بودند. [[فاطمه]] {{س}} هم راضیه است و هم «مرضیه»<ref>موسوعه زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۱، ص۲۷۷.</ref>. برای نفس پنج مرتبه [[اماره]]، لوامه، مطمئنه، راضیه و مرضیه آمده است که مرضیه شریف‌ترین نفس‌هاست. راضیه آن نفسی است که همه مقدرات و احکامی را که از سوی [[خدا]] به او می‌رسد قبول دارد ولی مرضیه نفسی است که خداوند از او [[خشنود]] شده و مورد [[رضایت]] [[حضرت حق]] واقع گردیده است<ref>الخصائص الفاطمیة، عبدالعظیم بن باقر کجوری، ج۱، ص۲۳۳.</ref>. | [[فاطمه زهرا]] {{س}} نه تنها به مقدرات [[خداوند]] [[راضی]] بودند بلکه در [[مقام رضا]] به حدی رسیده بودند که خداوند نیز از او راضی بودند. [[فاطمه]] {{س}} هم راضیه است و هم «مرضیه»<ref>موسوعه زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۱، ص۲۷۷.</ref>. برای نفس پنج مرتبه [[اماره]]، لوامه، مطمئنه، راضیه و مرضیه آمده است که مرضیه شریف‌ترین نفس‌هاست. راضیه آن نفسی است که همه مقدرات و احکامی را که از سوی [[خدا]] به او می‌رسد قبول دارد ولی مرضیه نفسی است که خداوند از او [[خشنود]] شده و مورد [[رضایت]] [[حضرت حق]] واقع گردیده است<ref>الخصائص الفاطمیة، عبدالعظیم بن باقر کجوری، ج۱، ص۲۳۳.</ref>. | ||
فاطمه {{س}} راضیه است از این رو [[ورد]] زبانش {{متن حدیث|رَضِيتُ بِمَا رَضِيَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ}}؛ «خشنودم به آنچه که خدا و [[پیامبر]] را خشنود سازد»<ref>بحارالانوار، محمد باقر مجلسی، ج۴۳، ص۱۴۹-۱۵۱.</ref> است. [[سلمان]] می‌گوید: در محضر [[رسول خدا]] بودم؛ ناگاه فاطمه زهرا {{س}} با حالتی محزون وارد شد و از [[طعن]] و [[آزار]] و [[زنان]] [[قریش]] [[گله]] کرد که می‌گویند پدرش او را به مردی [[فقیر]] علی {{ع}} تزویج کرده است. [[پدر]]، حضورش را | فاطمه {{س}} راضیه است از این رو [[ورد]] زبانش {{متن حدیث|رَضِيتُ بِمَا رَضِيَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ}}؛ «خشنودم به آنچه که خدا و [[پیامبر]] را خشنود سازد»<ref>بحارالانوار، محمد باقر مجلسی، ج۴۳، ص۱۴۹-۱۵۱.</ref> است. [[سلمان]] می‌گوید: در محضر [[رسول خدا]] بودم؛ ناگاه فاطمه زهرا {{س}} با حالتی محزون وارد شد و از [[طعن]] و [[آزار]] و [[زنان]] [[قریش]] [[گله]] کرد که می‌گویند پدرش او را به مردی [[فقیر]] علی {{ع}} تزویج کرده است. [[پدر]]، حضورش را گرامی داشت و دست [[لطف]] و [[مهربانی]] بر سرش کشید. سپس فرمود: این [[عقد]] به [[فرمان خدا]] بوده است و شما دو نفر، [[برگزیده خدا]] و کفو و همتای هم هستید. زهرا {{س}} سر بر [[آسمان]] برداشت و با [[شادمانی]] گفت: {{متن حدیث|رَضِيتُ بِاللَّهِ رَبّاً وَ بِكَ يَا أَبَتَاهْ نَبِيّاً وَ بِابْنِ عَمِّي بَعْلًا وَ وَلِيّاً}}؛ از اینکه [[الله]] پروردگارم و شما ای پدر پیغمبرم و پسرعمویم، شوهر و ولی‌ام است راضیم»<ref>بحارالانوار، محمد باقر مجلسی، ج۴۳، ص۱۴۹-۱۵۱.</ref>. هنگام [[خواستگاری]] علی {{ع}} نیز پیامبر با دخترش به [[مشورت]] نشست، فاطمه {{س}} از پدرش پرسید: نظر شما چیست؟ | ||
رسول خدا {{صل}} فرمود: {{متن حدیث|أَذِنَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ}}؛ «خداوند از آسمان اجازه داده است». | رسول خدا {{صل}} فرمود: {{متن حدیث|أَذِنَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ}}؛ «خداوند از آسمان اجازه داده است». | ||